Rolling Stones, "Shine a Light"

Δεν είναι το τραγούδι που θα σου έρθει στο μυαλό όταν σκεφτείς τους "Rolling Stones" αφού δε πρόκειται για κάποιο δημοφιλές τραγούδι τους. Εξάλλου, το ίδιο το συγκρότημα για 23 χρόνια δε το έπαιξε ποτέ σε συναυλία του. Παρόλαυτά, οι gosspel επιρροές του και το γεγονός ότι Jagger το έγραψε σκεπτόμενος τον τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones, Brian Jones,  που περνούσε δύσκολες στιγμές όντας εξαρτημένος από τα ναρκωτικά και κλεισμένος στον εαυτό του, το κάνει ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό τραγούδι και σημαδιακό, ταυτόχρονα, για την εξέλιξη της μπάντας: ο Jones πέθανε εξαιτίας του προβλήματός του το 1969, αφού πρώτα είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα , λόγω προβληματικής συμπεριφοράς .

• Βρίσκεται στο 10ο άλμπουμ του συγκροτήματος για την Βρετανία, και στο 12ο για την Αμερική, "Exile on Main St." που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1972.
• Το τραγούδι αποδίδεται στους Jagger και Richards, παρόλαυτά το "Shine a Light" είναι κυρίως σύνθεση του Jagger.
• Ο αρχικός τίτλος ήταν "Get a line on you" (σε ελεύθερη μετάφραση, γνώρισε τον εαυτό σου) και έμπνευση αποτέλεσε ο τότε κιθαρίστας του συγκροτήματος, Brian Jones και η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, κάτι που οδήγησε και στην αποξένωσή του από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ.
• Μια πρώτη έκδοση του τραγουδιού ηχογραφήθηκε το 1969 για το άλμπουμ Leon Russell, χωρίς τον  Brian Jones σ τη κιθάρα, αλλά δεν κυκλοφόρησε στο άλμπουμ. Μετά τον θάνατο του Jones το 1969, o Jagger ξανάγραψε και ξαναηχογράφησε το τραγούδι το 1970, και μετά από δύο ακόμα ηχογραφήσεις και μερικές αλλαγές στους στίχους, τον Δεκέμβρη του 1971 το τραγούδι πήρε τη τελική του μορφή  και τον τίτλο "Shine a light".
• Ο Jones πέθανε τον Ιούλιο του 1969 , σε ηλικία 27 χρονών και ανήκει στο περιβόητο και γεμάτο μυστήριο "κλαμπ των 27" (διάσημοι μουσικοί που έχουν πεθάνει στην ηλικία των 27).
• Η γκόσπελ επιρροή στη μουσική του τραγουδιού  προήλθε από την επίσκεψη του Jagger στην ευαγγελική εκκλησία του Billy Preston (Αμερικάνος μουσικός, κυρίως πιανίστας, με γκόσπελ,και τζαζ επιρροές), ο οποίος παίζει το πιάνο και το εκκλησιαστικό όργανο κατά την ηχογράφηση του τραγουδιού. Ο Preston λάμβανε συχνά μέρος σε ηχογραφήσεις των Rolling Stones, αλλά και των Beatles.
• Κιθάρα και μπάσο παίζει το Taylor ενώ ο Kith Richards απουσίαζε από αυτές τις ηχογραφήσεις.
• "Shine a light" ονομάζεται και το ντοκιμαντέρ του Martin Scorsese για τις συναυλίες "A Bigger Bang Tour"  που έδωσε το συγκρότημα το 2006 στη Νέα Υόρκη.
• Το 2010, σε συνέντευξή του στη εφημερίδα "The Sun" , o Jagger ξεχώρισε αυτό ως το αγαπημένο του τραγούδι από το άλμπουμ "Exile on Main st.".

Ο Johnny Cash διασκευάζει Depeche Mode

Ο θρύλος της country, Johnny Cash, στο τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν τον θάνατό του, το 2003, μας χαρίζει μια συλλογή με 15 διασκευές (διασκευάζει ακόμα και τον εαυτό του σε δύο τραγούδια). Το άλμπουμ, με τίτλο "American IV" είναι το τέταρτο άλμπουμ της σειράς διασκευών "American" , όπου ο Johnny Cash εκτελεί τραγούδια διάσημων καλλιτεχνών με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κάνοντάς τα σχεδόν δικά του.
 Ένα από αυτά είναι και το Personal Jeasus των Depeche Mode .Για τη μουσική του ζήτησε τη βοήθεια του πρώην κιθαρίστα των Red Hot Chili Pepeprs, John Fruciante, ώστε να μετατρέψει σε "πιο μπλουζ" μια ήδη υπάρχουσα ακουστική εκτέλεση του τραγουδιού. Ο Fruciante και ο κιθαρίστας των Tom Petty and The Heartbreakers, Mike Campbell, παίζουν κιθάρα σε αυτή τη διασκευή.
Οι ίδιοι οι Depeche Mode δεν γνώριζαν πως ο Cash σκόπευε να διασκευάσει το τραγούδι τους και όταν το έμαθαν ενθουσιάστηκαν. Ο Martin Gore είπε πως "όταν είσαι κάποιος με το διαμέτρημα του Johnny Cash, δε ζητάς την άδεια".

Μια υπέροχη διασκευή, σαν να ακούς εντελώς διαφορετικό τραγούδι. Οι διαμάχες είναι πολλές σε φόρουμ και βίντεο στο διαδίκτυο για το ποια εκτέλεση είναι η καλύτερη. Δε θα μπούμε, προφανώς, σε αυτή τη διαδικασία, διότι ένας καλλιτέχνης δε διασκευάζει για να κλέψει τη δόξα του υπάρχοντος τραγουδιού, αλλά για να το αναδείξει.

.

και τα αυθεντικό για να το θυμηθείτε

Golden Brown

Οι Stranglers μπορεί να είναι ένα punk συγκρότημα, αλλά το εν λόγω τραγούδι είναι κάπως... ρομαντικό. Με το "χρυσοκαφέ" χρώμα να ακούγεται σε όλο το τραγούδι και την ταξιδιάρικη διάθεση της μουσικής, αλλά και του βίντεοκλιπ, άλλοι φαντάζονται καλοκαίρι, άλλοι ταξίδια, άλλοι κοπέλες με μαυρισμένο , χρυσό - καφέ δέρμα, οτιδήποτε δηλαδή φέρνει στον νου του κάποιος όταν σκέφτεται το χρώμα αυτό.  Εξ' άλλου, πριν αποκαλυφθεί το "κοινό" μυστικό για τους στίχους του τραγουδιού από τον εμπνευστή του, το συγκρότημα είχε πει πως το τραγούδι είναι σαν αυτά τα ψυχολογικά τεστ με τις κηλίδες από μελάνι (τεστ Ρορσαχ) : ο καθένας ακούει ό,τι θέλει.

song info

• Το τραγούδι κυκλοφόρησε σαν single το Δεκέμβριο του 1981 στην Αμερική και τον Γενάρη του 1982 στην Αγγλία και περιέχεται στο έκτο άλμπουμ των Stranglers, με τίτλο "La Folie", που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981. 
• Τη μουσική έγραψαν ο πληκτράς Dave Greenfield και ο ντράμερ Jet Black, ενώ τους στίχους ο τραγουδιστής  Hugh Cornwell.
• Αρχικά ο Cornwell είχε γράψει στίχους που αντιστοιχούσαν σε 10 λεπτά τραγουδιού!Τους μείωσε ώστε να χωρέσουν στα τρεισήμισι λεπτά που διαρκεί το τραγούδι. 
• Τα μέλη του συγκροτήματος υποστήριξαν ότι οι στίχοι του τραγουδιού είναι σαν ένα τεστ Ρόρσαχ  , δηλαδή κάθε ακροατής ερμηνεύει τους στίχους όπως αυτός θέλει, παρ' όλ' αυτά, πολλοί συνέχιζαν να υποστηρίζουν πως το τραγούδι μιλάει για την ηρωίνη. 
• Σε μια συνέντευξή του ο ντράμερ του συγκροτήματος, Jet Black, αστειευόμενος και μάλλον ενοχλημένος από τον ντόρο που είχε γίνει γύρω από το νόημα του τραγουδιού, είπε πως το τραγούδι μιλάει για το Marmite, ένα προϊόν σαν μαρμελάδα, αλλά αλμυρό, με χρυσό-καφέ χρώμα, πολύ δημοφιλές στη Βρετανία. 
• Εν τέλει, ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος,  Hugh Cornwell, που αποχώρησε το 1990, στο βιβλίο του "The Stranglers Song By Song" (2001) , λύνει κάθε μυστήριο γύρω από το νόημα του τραγουδιού και την έμπνευση του δημιουργού, αποκαλύπτοντας πως το τραγούδι μιλάει , όντως, για την ηρωίνη, αλλά επίσης και για μια κοπέλα, και οι στίχοι περιγράφουν πώς και και οι δύο του έχουν χαρίσει ευχάριστες στιγμές.
• Αρχικά τα μέλη του συγκροτήματος δεν σκέφτονταν να το συμπεριλάβουν στα single που θα κυκλοφορούσαν για το έκτο άλμπουμ τους, καθώς το έβλεπαν σαν ένα απλό τραγούδι που συμπλήρωνε το άλμπουμ. Όταν όμως άρχισε να παίζεται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς  και είδαν πως έγινε πολύ δημοφιλές, κυκλοφόρησε σε single και έγινε, εντέλει, η μεγαλύτερη επιτυχία τους και  ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της καριέρας τους.
• Ο ρυθμός του μοιάζει με βαλς, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι,  και είναι πολύ δύσκολο να χορέψει κάποιος αυτό το τραγούδι. Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Jean Jacques Burnel, αποκάλυψε πως αυτός ήταν ένας λόγος που η δισκογραφική  εταιρεία που τους είχε αναλάβει δεν ήθελε να κυκλοφορήσει αρχικά τον δίσκο.
• Περιέχεται στο soundtrack της ταινίας "Snatch" ("η Αρπακτή") : χρησιμοποιήθηκε ως background σε μια αφηγηματική σκηνή, μετά από μια σκηνή με πολύ... ξύλο.

Οι Stereo MC's στο τραγούδι των.. Hackers

Το "Connected" των Stereo MC's, που κυκλοφόρησε το 1992 στο ομώνυμο άλμπουμ τους,  έγινε το τραγούδι των απανταχού Hackers, όχι μόνο λόγω της λέξης "connected" που σηματοδοτεί την επιτυχία μιας σύνδεσης, αλλά γιατί συμπεριλήφθηκε στo soundtrack της ταινίας Hackers με την Angelina Jolie.

Δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις το νόημα των στίχων, το θέμα τους είναι η επικοινωνία και η σύνδεση, άρα εύκολα κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει σαν επικοινωνία μεταξύ υπολογιστών, ή κάποιος άλλος μεταξύ ατόμων. Όπως και να έχει είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα χορευτικά κομμάτια της δεκαετίας του 90 και είναι απαραίτητο τραγούδι σε μια χορευτική playlist.

song facts

• Περιέχεται στο τρίτο στούντιο άλμπουμ των Stereo MC's και κυκλοφόρησε και σαν single
• Το "Connected" χρησιμοποιήθηκε σε πολλές διαφημίσεις τηλεπικοινωνιακών εταιρειών, και έτσι έγινε ευρέως γνωστό και αναγνωρίσιμο.
• Στη μουσική του τραγουδιού χρησιμοποιείται ένα κομμάτι από ένα disco κομμάτι του Jimmy Bo Horne , το "Let me (Let Me Be Your Lover) και περιέχει φωνητικά από το τραγούδι "Now that we found love" των Third World.
• Το 2000 το Q Magazine κατέταξε το άλμπουμ του τραγουδιού στην 52η θέση των 100 καλύτερων βρετανικών άλμπουμ όλων των εποχών.