Rolling Stones, "Shine a Light"

Δεν είναι το τραγούδι που θα σου έρθει στο μυαλό όταν σκεφτείς τους "Rolling Stones" αφού δε πρόκειται για κάποιο δημοφιλές τραγούδι τους. Εξάλλου, το ίδιο το συγκρότημα για 23 χρόνια δε το έπαιξε ποτέ σε συναυλία του. Παρόλαυτά, οι gosspel επιρροές του και το γεγονός ότι Jagger το έγραψε σκεπτόμενος τον τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones, Brian Jones,  που περνούσε δύσκολες στιγμές όντας εξαρτημένος από τα ναρκωτικά και κλεισμένος στον εαυτό του, το κάνει ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό τραγούδι και σημαδιακό, ταυτόχρονα, για την εξέλιξη της μπάντας: ο Jones πέθανε εξαιτίας του προβλήματός του το 1969, αφού πρώτα είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα , λόγω προβληματικής συμπεριφοράς .

• Βρίσκεται στο 10ο άλμπουμ του συγκροτήματος για την Βρετανία, και στο 12ο για την Αμερική, "Exile on Main St." που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1972.
• Το τραγούδι αποδίδεται στους Jagger και Richards, παρόλαυτά το "Shine a Light" είναι κυρίως σύνθεση του Jagger.
• Ο αρχικός τίτλος ήταν "Get a line on you" (σε ελεύθερη μετάφραση, γνώρισε τον εαυτό σου) και έμπνευση αποτέλεσε ο τότε κιθαρίστας του συγκροτήματος, Brian Jones και η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, κάτι που οδήγησε και στην αποξένωσή του από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ.
• Μια πρώτη έκδοση του τραγουδιού ηχογραφήθηκε το 1969 για το άλμπουμ Leon Russell, χωρίς τον  Brian Jones σ τη κιθάρα, αλλά δεν κυκλοφόρησε στο άλμπουμ. Μετά τον θάνατο του Jones το 1969, o Jagger ξανάγραψε και ξαναηχογράφησε το τραγούδι το 1970, και μετά από δύο ακόμα ηχογραφήσεις και μερικές αλλαγές στους στίχους, τον Δεκέμβρη του 1971 το τραγούδι πήρε τη τελική του μορφή  και τον τίτλο "Shine a light".
• Ο Jones πέθανε τον Ιούλιο του 1969 , σε ηλικία 27 χρονών και ανήκει στο περιβόητο και γεμάτο μυστήριο "κλαμπ των 27" (διάσημοι μουσικοί που έχουν πεθάνει στην ηλικία των 27).
• Η γκόσπελ επιρροή στη μουσική του τραγουδιού  προήλθε από την επίσκεψη του Jagger στην ευαγγελική εκκλησία του Billy Preston (Αμερικάνος μουσικός, κυρίως πιανίστας, με γκόσπελ,και τζαζ επιρροές), ο οποίος παίζει το πιάνο και το εκκλησιαστικό όργανο κατά την ηχογράφηση του τραγουδιού. Ο Preston λάμβανε συχνά μέρος σε ηχογραφήσεις των Rolling Stones, αλλά και των Beatles.
• Κιθάρα και μπάσο παίζει το Taylor ενώ ο Kith Richards απουσίαζε από αυτές τις ηχογραφήσεις.
• "Shine a light" ονομάζεται και το ντοκιμαντέρ του Martin Scorsese για τις συναυλίες "A Bigger Bang Tour"  που έδωσε το συγκρότημα το 2006 στη Νέα Υόρκη.
• Το 2010, σε συνέντευξή του στη εφημερίδα "The Sun" , o Jagger ξεχώρισε αυτό ως το αγαπημένο του τραγούδι από το άλμπουμ "Exile on Main st.".

Ο Johnny Cash διασκευάζει Depeche Mode

Ο θρύλος της country, Johnny Cash, στο τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν τον θάνατό του, το 2003, μας χαρίζει μια συλλογή με 15 διασκευές (διασκευάζει ακόμα και τον εαυτό του σε δύο τραγούδια). Το άλμπουμ, με τίτλο "American IV" είναι το τέταρτο άλμπουμ της σειράς διασκευών "American" , όπου ο Johnny Cash εκτελεί τραγούδια διάσημων καλλιτεχνών με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κάνοντάς τα σχεδόν δικά του.
 Ένα από αυτά είναι και το Personal Jeasus των Depeche Mode .Για τη μουσική του ζήτησε τη βοήθεια του πρώην κιθαρίστα των Red Hot Chili Pepeprs, John Fruciante, ώστε να μετατρέψει σε "πιο μπλουζ" μια ήδη υπάρχουσα ακουστική εκτέλεση του τραγουδιού. Ο Fruciante και ο κιθαρίστας των Tom Petty and The Heartbreakers, Mike Campbell, παίζουν κιθάρα σε αυτή τη διασκευή.
Οι ίδιοι οι Depeche Mode δεν γνώριζαν πως ο Cash σκόπευε να διασκευάσει το τραγούδι τους και όταν το έμαθαν ενθουσιάστηκαν. Ο Martin Gore είπε πως "όταν είσαι κάποιος με το διαμέτρημα του Johnny Cash, δε ζητάς την άδεια".

Μια υπέροχη διασκευή, σαν να ακούς εντελώς διαφορετικό τραγούδι. Οι διαμάχες είναι πολλές σε φόρουμ και βίντεο στο διαδίκτυο για το ποια εκτέλεση είναι η καλύτερη. Δε θα μπούμε, προφανώς, σε αυτή τη διαδικασία, διότι ένας καλλιτέχνης δε διασκευάζει για να κλέψει τη δόξα του υπάρχοντος τραγουδιού, αλλά για να το αναδείξει.

.

και τα αυθεντικό για να το θυμηθείτε

Golden Brown

Οι Stranglers μπορεί να είναι ένα punk συγκρότημα, αλλά το εν λόγω τραγούδι είναι κάπως... ρομαντικό. Με το "χρυσοκαφέ" χρώμα να ακούγεται σε όλο το τραγούδι και την ταξιδιάρικη διάθεση της μουσικής, αλλά και του βίντεοκλιπ, άλλοι φαντάζονται καλοκαίρι, άλλοι ταξίδια, άλλοι κοπέλες με μαυρισμένο , χρυσό - καφέ δέρμα, οτιδήποτε δηλαδή φέρνει στον νου του κάποιος όταν σκέφτεται το χρώμα αυτό.  Εξ' άλλου, πριν αποκαλυφθεί το "κοινό" μυστικό για τους στίχους του τραγουδιού από τον εμπνευστή του, το συγκρότημα είχε πει πως το τραγούδι είναι σαν αυτά τα ψυχολογικά τεστ με τις κηλίδες από μελάνι (τεστ Ρορσαχ) : ο καθένας ακούει ό,τι θέλει.

song info

• Το τραγούδι κυκλοφόρησε σαν single το Δεκέμβριο του 1981 στην Αμερική και τον Γενάρη του 1982 στην Αγγλία και περιέχεται στο έκτο άλμπουμ των Stranglers, με τίτλο "La Folie", που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981. 
• Τη μουσική έγραψαν ο πληκτράς Dave Greenfield και ο ντράμερ Jet Black, ενώ τους στίχους ο τραγουδιστής  Hugh Cornwell.
• Αρχικά ο Cornwell είχε γράψει στίχους που αντιστοιχούσαν σε 10 λεπτά τραγουδιού!Τους μείωσε ώστε να χωρέσουν στα τρεισήμισι λεπτά που διαρκεί το τραγούδι. 
• Τα μέλη του συγκροτήματος υποστήριξαν ότι οι στίχοι του τραγουδιού είναι σαν ένα τεστ Ρόρσαχ  , δηλαδή κάθε ακροατής ερμηνεύει τους στίχους όπως αυτός θέλει, παρ' όλ' αυτά, πολλοί συνέχιζαν να υποστηρίζουν πως το τραγούδι μιλάει για την ηρωίνη. 
• Σε μια συνέντευξή του ο ντράμερ του συγκροτήματος, Jet Black, αστειευόμενος και μάλλον ενοχλημένος από τον ντόρο που είχε γίνει γύρω από το νόημα του τραγουδιού, είπε πως το τραγούδι μιλάει για το Marmite, ένα προϊόν σαν μαρμελάδα, αλλά αλμυρό, με χρυσό-καφέ χρώμα, πολύ δημοφιλές στη Βρετανία. 
• Εν τέλει, ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος,  Hugh Cornwell, που αποχώρησε το 1990, στο βιβλίο του "The Stranglers Song By Song" (2001) , λύνει κάθε μυστήριο γύρω από το νόημα του τραγουδιού και την έμπνευση του δημιουργού, αποκαλύπτοντας πως το τραγούδι μιλάει , όντως, για την ηρωίνη, αλλά επίσης και για μια κοπέλα, και οι στίχοι περιγράφουν πώς και και οι δύο του έχουν χαρίσει ευχάριστες στιγμές.
• Αρχικά τα μέλη του συγκροτήματος δεν σκέφτονταν να το συμπεριλάβουν στα single που θα κυκλοφορούσαν για το έκτο άλμπουμ τους, καθώς το έβλεπαν σαν ένα απλό τραγούδι που συμπλήρωνε το άλμπουμ. Όταν όμως άρχισε να παίζεται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς  και είδαν πως έγινε πολύ δημοφιλές, κυκλοφόρησε σε single και έγινε, εντέλει, η μεγαλύτερη επιτυχία τους και  ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της καριέρας τους.
• Ο ρυθμός του μοιάζει με βαλς, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι,  και είναι πολύ δύσκολο να χορέψει κάποιος αυτό το τραγούδι. Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Jean Jacques Burnel, αποκάλυψε πως αυτός ήταν ένας λόγος που η δισκογραφική  εταιρεία που τους είχε αναλάβει δεν ήθελε να κυκλοφορήσει αρχικά τον δίσκο.
• Περιέχεται στο soundtrack της ταινίας "Snatch" ("η Αρπακτή") : χρησιμοποιήθηκε ως background σε μια αφηγηματική σκηνή, μετά από μια σκηνή με πολύ... ξύλο.

Οι Stereo MC's στο τραγούδι των.. Hackers

Το "Connected" των Stereo MC's, που κυκλοφόρησε το 1992 στο ομώνυμο άλμπουμ τους,  έγινε το τραγούδι των απανταχού Hackers, όχι μόνο λόγω της λέξης "connected" που σηματοδοτεί την επιτυχία μιας σύνδεσης, αλλά γιατί συμπεριλήφθηκε στo soundtrack της ταινίας Hackers με την Angelina Jolie.

Δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις το νόημα των στίχων, το θέμα τους είναι η επικοινωνία και η σύνδεση, άρα εύκολα κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει σαν επικοινωνία μεταξύ υπολογιστών, ή κάποιος άλλος μεταξύ ατόμων. Όπως και να έχει είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα χορευτικά κομμάτια της δεκαετίας του 90 και είναι απαραίτητο τραγούδι σε μια χορευτική playlist.

song facts

• Περιέχεται στο τρίτο στούντιο άλμπουμ των Stereo MC's και κυκλοφόρησε και σαν single
• Το "Connected" χρησιμοποιήθηκε σε πολλές διαφημίσεις τηλεπικοινωνιακών εταιρειών, και έτσι έγινε ευρέως γνωστό και αναγνωρίσιμο.
• Στη μουσική του τραγουδιού χρησιμοποιείται ένα κομμάτι από ένα disco κομμάτι του Jimmy Bo Horne , το "Let me (Let Me Be Your Lover) και περιέχει φωνητικά από το τραγούδι "Now that we found love" των Third World.
• Το 2000 το Q Magazine κατέταξε το άλμπουμ του τραγουδιού στην 52η θέση των 100 καλύτερων βρετανικών άλμπουμ όλων των εποχών.

οι Linkin Park συναντούν την Adele

Σίγουρα το "Rolling in the deep"  , που κυκλοφόρησε μόλις το 2010, έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες, διάσημους ή όχι, αλλά η διασκευή των Linkin Park είναι πολύ ενδιαφέρουσα, κυρίως ...γιατί δεν περίμενες ποτέ να το ακούσεις, αφού όπως και να το κάνουμε, η μουσική των Linkin Park και της Adele διαφέρουν αρκετά.

Απλή η εκτέλεση των Linkin Park, χωρίς πολλά όργανα και φωνητικά, λίγο πιο αργή, αλλά πιστή στο πρωτότυπο. Ενδιαφέρον να ακούς αυτό το τραγούδι από αντρική φωνή, και ακόμα πιο ενδιαφέρον να ξέρεις ότι οι Linkin Park θαυμάζουν την Adele.

και το αυθεντικό για να συγκρίνετε

Οι Who τραγουδάνε για το χάσμα των γενεών

Μπορεί, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, τα κίνητρα του δημιουργού του τραγουδιού και η έμπνευσή του να σας φανούν ρηχά, αλλά το "My Generation" έγινε το τραγούδι-σύνθημα των νιάτων της εποχής, το αγάπησαν οι νεαροί αμφισβητίες,  αλλά το μίσησαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ιδιαίτερα οι γονείς. Οι Who θέλουν να πεθάνουν πριν γεράσουν, και ο drummer τους τα κατάφερε, πεθαίνοντας στα 32 του από ναρκωτικά. Οι υπόλοιποι έζησαν, παρά τις καταχρήσεις τους,  και γερνώντας πολλές φορές σε συνεντεύξεις τους τόνισαν πως στο τραγούδι τους με τον όρο "γηρατιά" δεν αναφέρονται στην ηλικία, αλλά στον τρόπο ζωής. Ίσως και να έχουν δίκιο οι Who τραγουδώντας αυτό το τραγούδι, ειδικά αν σκεφτούμε το πόσο περιορισμένοι ήταν οι νέοι της εποχής και πώς κάθε τι πρωτόγνωρο κατακρινόταν από τις μεγαλύτερες γενιές, αίσθημα όμως που υπάρχει και σήμερα στις μικρότερες γενιές, κάτι που καθιστά το χάσμα των γενεών (άρα και το τραγούδι) ... διαχρονικό.

Song Info

• Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1965 σαν single και περιέχεται στο πρώτο άλμπουμ των Who, με τίτλο "My Generation". 
• Είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια των Who.
• Το περιοδικό  Rolling Stone το κατατάσσει στην 11η θέση στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών
• Το τραγούδι γράφτηκε το 1965 από τον Pete Townshend (κιθαρίστα και δεύτερη φωνή του συγκροτήματος) , 20 χρονών τότε, και μιλάει για μια επαναστατική ομάδα νέων από τη Βρετανία, τους Mobs, και για το πώς οι μεγαλύτεροί δε τους καταλαβαίνουν.
• Κατά τον  Townshend έμπνευση αποτέλεσε ένα γεγονός που συνέβη 1935 με την βασιλομήτωρ: διέταξε να ρυμουλκήσουν μια νεκροφόρα από τον δρόμο γιατί την προσέβαλε η θέα της όταν έκανε την καθημερινή της βόλτα.
• Ο δημιουργός του τραγουδιού είπε στο περιοδικό Rolling Stone, το 1985,  πως το τραγούδι μιλάει για την προσπάθειά του να βρει μια θέση στην κοινωνία.
• Ο διάσημος στίχος του τραγουδιού, που αποτέλεσε θέμα πολλών συζητήσεων και αρνητικών σχολίων, "I hope I die before I get old", για τον δημιουργό του σήμαινε "πριν γίνω πολύ πλούσιος". Επέμεινε πως εννοούσε πριν γίνει κάποιος που έχει καταφέρει τα πάντα και περιφρονεί κάθε έναν που είναι ανερχόμενος.
• Το τραύλισμα του τραγουδιστή, Roger Daltrey, δεν έχει ούτε καλλιτεχνική, ούτε πολιτική προέλευση, όπως πολλοί νομίζουν. Ο Daltrey, όπως ο ίδιος είπε, τραύλιζε στις πρώτες λήψεις του τραγουδιού γιατί δε θυμόταν τους στίχους και στη πορεία το κράτησε γιατί άρεσε σε όλους.
• Το BBC αρχικά αρνήθηκε να παίζει το τραγούδι , θεωρώντας το προσβλητικό για τους ανθρώπους που τραυλίζουν. Όταν όμως έγινε μεγάλη επιτυχία, αναθεώρησε
• Το τραγούδι περιέχει ένα από τα πρώτα σόλο μπάσου στην ιστορία της ροκ.
• Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης ο μπασίστας, John Entwistle,έσπαγε συνέχεια τις χορδές του μπάσου, σε σημείο που όταν τέλειωσαν οι χορδές για το συγκεκριμένο μπάσο που είχε, το αντικατέστησε με ένα καινούργιο.
• Στις ζωντανές εκτελέσεις το τραγούδι συνοδευόταν από το σπάσιμο της κιθάρας του Townshend.
• Τον Σεπτέμβρη του 1967 , σε ζωντανή εμφάνιση στο σόου "The Smothers Brothers Comedy Hour, ο ντράμερ του συγκροτήματος, Keith Moon, προγραμμάτισε να ανατινάξει με μπαρούτι τα ντραμς του μετά το τέλος του τραγουδιού, χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Αποτέλεσμα : ο ίδιος να κάψει τα μαλλιά του και να χάσει μόνιμα την ακοή του από το ένα αυτί ο  Pete Townshend.

"All that she wants" is regae rock and funk

Το  "All that she wants"  κυκλοφόρησε το 1992 από το σουηδικό συγκρότημα Ace of Base. Μουσικά ανήκει στη κατηγορία Eurodance, είδος που ήταν πολύ δημοφιλές στο τέλος της δεκαετίας του 80 και στις αρχές του 90. Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη επιτυχία σε Ευρώπη, Αυστραλία και το single έγινε πλατινένιο στην Αμερική.

Είναι ένα πολυδιασκευασμένο τραγούδι, αλλά η διασκευή που προτείνουμε σήμερα από τους Rockyard, από το Τορόντο του Καναδά, έχει πραγματικά τα πάντα. Αλλάζει το ύφος και το στυλ του τραγουδιού, μόνο τα λόγια και η εισαγωγή στο θυμίζουν, αλλά δεν έχει σημασία που δεν ανταποκρίνεται στο αρχικό τραγούδι, είναι μια πρωτότυπη διασκευή, με δυναμικό ρυθμό , συνδυάζει πολλά μουσικά ήδη και πάνω απ' όλα η μπάντα δείχνει να γουστάρει πολύ που το διασκευάζει.

Και το αρχικό τραγούδι για όσους έχουν καιρό να το ακούσουν (νομίζω ότι οι περισσότεροι το έχετε ακούσει έστω και μία φορά).

Always on the run: Slash meets Kravitz

To "Always on the run" αποτελεί μια σημαντική μουσική συνεργασία, όπου δυο από τους πιο διάσημους και καταξιωμένους μουσικούς της ροκ συναντούνται : ο Slash γράφει παίζει τη κιθάρα του, όπως μόνο αυτός μπορεί,  και ο Lenny Kravitz τραγουδά. Οι δύο μουσικοί, που ήταν συμμαθητές στο γυμνάσιο Beverly Hills High Scool και η φιλία τους κρατάει χρόνια, ενώνουν τα μουσικά τους ταλέντα : το αποτέλεσμα είναι ρυθμός funky συνδυασμένος με hard rock, σόλο κιθάρα που σε καθηλώνει και δυναμικά φωνητικά. Ενα τραγούδι που δύσκολα μπορείς να  μην ακούσεις στο τέρμα

song info:

• Το "Always on the run κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1991 , στο άλμπουμ του Lenny Kravitz "Mama Said"  και ήταν και το πρώτο single του άλμπουμ.
• Ο Slash αρχικά έγραψε το τραγούδι για τους Guns n Roses, αλλά επειδή ο τότε drummer του συγκροτήματος , Steven Adler, αδυνατούσε να παίξει (λόγω προβλημάτων από εξάρτηση στην ηρωίνη, λόγος για τον οποίο απολύθηκε!) ώστε να το συμπεριλάβουν σε στούντιο άλμπουμ τους, αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει για τη συνεργασία του με τον Kravitz.
• Το τραγούδι έπαιξαν ζωντανά οι Guns n Roses με τον Kravitz στην κιθάρα και τα φωνητικά, όταν αυτός ανέβηκε ως "guest" στη σκηνή, σε συναυλία τους στο Παρίσι, το 1992.

Grunge : Ο ηχος του Seattle

      Είτε δεν είσαι οπαδός της ροκ είτε επιμένεις πως δεν έχεις ιδέα τι είναι η Grunge και "δεν ακούς εσύ αυτά τα πράγματα", το άρθρο αυτό θα σε διαψεύσει και θα σου αποδείξει ότι είναι ένας από τους πιο γνώριμους ήχους της ροκ, και πως σίγουρα έχεις "χτυπηθεί" με ένα τουλάχιστον τραγούδι που ανήκει σε αυτό το είδος. Αναφορικά Nirvana, Pearl Jam, Alice in Chains και Soundgarden είναι μερικά από τα συγκροτήματα που ανέδειξε αυτό το μουσικό είδος, ή για να είμαστε πιο σωστοί, που ανέδειξαν την Grunge. 

 1.Ιστορία 

 H Grunge είναι είδος της εναλλακτικής ροκ το οποίο αναπτύχθηκε στα μέσα του 1980 στην πολιτεία της Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, και κυρίως στο Σιάτλ. Το Σιατλ ήταν πάντα μουσικά απομονωμένο από την υπόλοιπη μουσική βιομηχανία και τάση και έτσι το νέο είδος της ροκ που αναπτύχθηκε παρέμεινε ανέπαφο από τις επιρροές των ΜΜΕ και της εμπορικής μουσικής.

• Χαρακτηριστικά της είναι οι παραμορφωμένοι ήχοι της ηλεκτρικής κιθάρας, τα δυνατά σόλο και τα βαριά ντραμς.
• Οι επιρροές έρχονται από πανκ, heavy metal και indie rock. 
• Οι στίχοι είτε είναι γεμάτοι θλίψη, είτε εκφράζουν κοινωνικά προβλήματα, είτε είναι ορισμένες φορές απαθείς και... ακατανόητοι. 
• Η θεματολογία των τραγουδιών μπορεί να επιρεάζεται από την πανκ άλλά ο ρυθμός είναι σαφώς πιο αργός και πιο δυναμικός. 
• Σκοπός των συγκροτημάτων ήταν να "ροκάρουν" και όχι να ψυχαγωγήσουν ή να εμπορευματοποιηθούν γιαυτό και οι καλλιτέχνες δεν ενδιαφέρονται για το ντύσιμό τους, την εξωτερική τους εμφάνιση και το στυλ τους. 
• Η Grunge φτάνει στο απόγειό της στις αρχές της δεκαετίας του 90 και γίνεται το πιο δημοφιλές είδος ροκ της εποχής. Κάτι τέτοιο , όμως, δεν άρεσε στα περισσότερα συγκροτήματα, αφού ο σκοπός τους ήταν μη εμπορικός, με αποτέλεσμα τα περισσότερα από αυτά να διαλυθούν αρκετά σύντομα

 2. (Ενδεικτικά) Συγκροτήματα 

Ο κατάλογος με τα συγκροτήματα είναι μακρύς και  ο ήχος τους χαρακτηριστικός και κοινός, είτε αυτά δημιουργήθηκαν στην γενέτειρα του Grunge, το Σιαλτ, είτε στην υπόλοιπη Αμερική. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα συγκροτήματα που έκαναν διάσημη και δημοφιλή την Grunge, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα που παραλείπουμε δεν ήταν άξιοι ακόλουθοι του είδους.

Alice in Chains (1987-2002,  2005- σήμερα)

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 έγιναν μια από τις πιο επιτυχημένες μπάντες της εποχής. Το 2002, και ενώ βρίσκονταν σε παύση, πεθαίνει ο τραγουδιστής τους, Layne Staley, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές και μορφές της ροκ μουσικής. H πορεία τους συνεχίζεται επιτυχημένα μέχρι και σήμερα με νέο τραγουδιστή.

Alice in chains- "Would"

Mad Season (1994-1996)

Σούπεργκρουπ (γκρουπ που τα μέλη του είναι ήδη γνωστά από άλλες μπάντες), ιδρύθηκε το 1994 στο Σιάτλ και μέλη του προέρχονταν από τους Alice in chain, Pearljam και Screaming Trees. Κυκλοφόρησαν μόνο ένα άλμπουμ, το "Above"

Mad season- "River of deceit

Nirvana (1987–1994)

Από τους πρωτοπόρους της Grunge και ένα από τα πιο γνωστά, επιτυχημένα και πλέον αναγνωρίσιμα συγκροτήματα. Επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά με τα τραγούδια τους και συνεχίζουν ακόμα. Διαλύονται το 1994 με τον θάνατο του Curt Cobain.

Nirvana- "Come as you are"

Pearl Jam (1990 - σήμερα)

Το συγκρότημα ιδρύθηκε στο Seattle και έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό με τη κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ, "Ten", το 1991. Μια από τις κύριες μπάντες της Grunge, κατηγορήθηκε πως ήταν εμπορικοί και πως ακολούθησαν την έκρηξη του alternative rock. Παρ' όλ' αυτά, τα μέλη της  κατά τη διάρκεια της καριέρας τους αρνήθηκαν συχνά να εξασκήσουν γνωστές πρακτικές μάρκετινγκ, αρνούμενοι, για παράδειγμα, πολλές φορές  να γυρίσουν βίντεο κλιπ .

Pearl Jam - "Alive"

Soundgarden

Ιδρύθηκαν το 1984 στο Seattle και ήταν το  συγκρότημα της grunge που έβγαλε άλμπουμ με μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, το 1988, αλλα έγιναν γνωστοί στις αρχές του '90 με την εξάπλωση της Grunge. Διαλύονται το 1997, έπειτα από εσωτερικές διαμάχες για την δημιουργική τους πορεία, αλλά ενώθηκαν και πάλι το 2010.

Soundgarden - "Black hole sun"

3. Post-Grunge - Η Grunge σήμερα


"Παιδί" της grunge, με την ίδια αισθητική, αλλά με διαφορετική "ιδεολογία, αφού ακολούθησε εμπορικούς δρόμους. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 90, λίγα χρόνια μετά το ξέσπασμα της grunge.

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 πολλά από τα πρωτοπόρα συγκροτήματα της grunge είχαν αρχίσει να φθίνουν, όπως οι Alice in Chains, λόγω των εξαρτήσεων του τραγουδιστή τους, Lean Staley, από ναρκωτικές ουσίες, οι Pearl Jam , λόγω δυσκολιών στις περιοδείες τους και οι Nirvana, που διαλύονται με τον θάνατο του Cobain. Ήδη ο Cobain έιχε φωτογραφηθεί το 1994, λίγο πριν τον θάνατό του, φορώντας ένα t-shirt που έγραφε "grunge is dead", γεγονός που αποτέλεσε αφορμή συζητήσεων γύρω από το είδος της grunge και της μελλοντικής του πορείας.

Βλέποντας τη "δύση" των πρωτοπόρων συγκροτημάτων τη grunge οι δισκογραφικές άρχισαν να υπογράφουν συμβόλαια με μπάντες που μιμούνταν το είδος μουσικά, αλλά ήταν διατεθειμένες να κάνουν εμπορικές "θυσίες", και ο όρος Post-grunge έκανε την εμφάνισή του.

Μετά τη διάλυση των Nirvana, ο drummer τους, David Grohl, σε ρόλο τραγουδιστή και κιθαρίστα ίδρυσε τους Foo Fighters, συγκρότημα που ανήκει στη Post-Grunge. Από το 1994 μέχρι και σήμερα έχουν μία πάρα πολύ επιτυχημένη εμπορική καριέρα και έχουν κυριολεκτικά σαρώσει τα διάφορα μουσικά βραβεία , μεταξύ των οποίων κατέχουν και 11 Grammys!!

Foo Fighters - "Pretender"

Άλλα γνωστά και επιτυχημένα συγκροτήματα της Post-Grunge είναι οι Bush, οι Creed, οι NickelBack και οι 3 Doors Down. Αν και στην Post-Grunge κυριαρχούν οι αντρικές μπάντες, το άλμπουμ "Jagged Little Pill" της Alanis Morissette , που χαρακτηρίστηκε ως  Post-Grunge , σημείωσε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Alanis Morissette - "You Oughta Know"

4.  If you wanna be Grunge...

Η Grunge εκτός από τη μουσική, έγινε δημοφιλής και σαν τρόπος ζωής. Να τι πρέπει να ακολουθήσει κάποιος που θέλει να γίνει Grunge.

• Ατημέλητο λουκ και μαλλιά, άνετα και πρακτικά ρούχα εκτός μόδας.
• Απαραίτητα ρούχα τα : φαρδιά πουλόβερ, δερμάτινα μπουφάν, φαρδιά t-shirts με στάμπες κυρίως από συγκροτήματα, μακριές βερμούδες για τους άντρες και τα κολλαν και οι κοντές φούστες για τις γυναίκες, αρβύλες και all star για υποδήματα και μακριές κάλτσες!
• Πάλη με την επικρατούσα τάση με το να ξεχωρίζει.
• Αδιαφορία για το πώς θα αναγνωριστεί και πώς θα γίνει επιτυχημένος, αφού αυτοί είναι ρηχοί τρόποι για να επιβεβαιώσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς καλύτερα.
• Και τέλος, φυσικά να ακούει ποοοοοοολύ Grunge και να εμπνέεται από αυτή καθημερινά.

Διπλή διασκευή : "In a manner of speaking"

Το 1985 οι Tuxedomoon, αμερικάνικο post-punk συγκρότημα με επιρροές ηλεκτρονικής μουσικής που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Holly Wars" που περιέχει το τραγούδι "In a manner of speaking". To group ήταν δημοφιλές στην Ευρώπη και διαβάζουμε στο wikipedia πως όταν έπαιξαν Live στην Αθήνα για πρώτη φορά στο θέατρο Παλάς, και οι δύο συναυλίες τους (το ίδιο βράδυ) ήταν sold out. Ακολουθούν δύο γνωστές και αξιόλογες διασκευές του τραγουδιού, με την πρώτη σίγουρα πιο γνωστή , ίσως, και από το original κομμάτι, ειδικά στο κοινό που δεν είχε έρθει σε επαφή με τη μουσική της δεκαετίας του 80.

Η διασκευή των Nouvelle Vague βρίσκεται στο πρώτο τους άλμπουμ, που τιτλοφορείται με το όνομα του γκρουπ, και κυκλοφόρησε το 2004. Το άλμπουμ περιέχει 13 διασκευές new wave καλλιτεχνών, όπως των Depeche Mode, Joy Division, Cure και Clash. Λέγεται πως οι τραγουδίστριες των διασκευών σε αυτό το άλμπουμ τραγούδησαν κομμάτια που δεν είχαν ακούσει ποτέ στην original μορφή τους , ώστε να μην επηρεαστεί η ερμηνεία τους και η αυθεντικότητά τους. 

Παρόλο που o ρυθμός της διασκευής των Nouvelle Vague είναι σε ρυθμό bossa nova, το κομμάτι , λόγω της ερμηνείας της Camille Delmais και της απλής ενορχήστρωσης, μεταφέρει την "θλίψη" του αυθεντικού και υποστηρίζει το ύφος του.

Πιο πιστή στο αυθεντικό τραγούδι και με πολύ ωραία φωνητικά είναι η διασκευή του Martin Gore  (δεύτερη φωνή και βασικός συνθέτης και στιχουργός των Depeche Mode). Βρίσκεται στο πρώτο του solo άλμπουμ,"Counterfeit",  με 6 διασκευές  (το όνομα του δίσκου που μεταφράζεται σε "Πλαστός"), που κυκλοφόρησε το 1989. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στη Γαλλία και στη Γερμανία ως single.

Τέλος, η πρώτη εκτέλεση του "In a manner of speaking" από τους TuxedoMoon, για όσους έχουν καιρό να την ακούσουν, ή για όσους δεν τη έχουν ακούσει ποτέ:

I want it all.. and I want it now

Τα θέλουν όλα οι Queen, και τα θέλουν και τώρα...Ο τίτλος παραπέμπει σε άπληστο και αχόρταγο άτομο. Παρ' όλ' αυτά, το τραγούδι δεν διατάσσει, μιλάει για μια καλύτερη ζωή και παροτρύνει τους νέους να ψάξουν και να δράσουν για ένα καλύτερο μέλλον. Οι Queen θέλουν απλά ό,τι τους ανήκει και το διεκδικούν :

"...Just give me what I know is mine,

 People do you hear me, just give me the sign, 

It ain't much I'm asking, if you want the truth 

Here's to the future for the dreams of youth

 I want it all, I want it all, I want it all, and I want it now"!!

Τραγούδι παντός καιρού και εποχής και δίνει το σύνθημα για  να απαιτήσουμε ο,τι μας ανήκει με τον απόλυτο τρόπο που προτείνει το ρεφρέν.

song facts

• Το τραγούδι "I want it all" κυκλοφόρησε το στις 2 Μαΐου του 1989 στο στούντιο άλμπουμ των Queen "Miracle". Ήταν το πρώτο single του άλμπουμ και έφτασε στην τρίτη θέση των charts σε Αμερική και Αγγλία.
• Γράφτηκε από τον κιθαρίστα και δεύτερη φωνή του συγκροτήματος Brian May. Παρόλο, όμως,  που ο May είχε ολοκληρώσει σχεδόν το τραγούδι όταν μπήκαν στο στούνιο για ηχογράφηση, όπως ο ίδιος είπε στο σχολιασμό του DVD  "Greatest Video Hits 2" που κυκλοφόρησε το 2003, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας τους αποφάσισαν να μοιραστούν όλοι τα εύσημα.
• Ο May είπε πως το rif του τραγουδιού του είχε κολλήσει στο μυαλό για μήνες πριν γράψει το τραγούδι.
• Η φράση "I want it all and I want it now" , που προοριζόταν αρχικά για τίτλος του τραγουδιού, ήταν η αγαπημένη φράση ενός πολύ φιλόδοξου κοριτσιού που γνώριζε ο May, της Anita Dobson, που αργότερα έγινε η δεύτερη γυναίκα του.
• Επειδή το τραγούδι μιλάει για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων χρησιμοποιήθηκε ως σύνθημα εναντίας στο απαρτχάιντ στην Νότιο Αφρική,  σε διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των gay και έγινε ύμνος των νέων αφροαμερικανών.
• Παρόλο που το τραγούδι είναι γραμμένο για να τραγουδάει το κοινό, επειδή το ρεφρέν του μοιάζει με ύμνο, το συγκρότημα δεν κατάφερε να το παίξει ποτέ σε συναυλία, αφού ο τραγουδιστής τους, Freddie Mercury, πέθανε τον Νοέμβριο του 1991 ,πάσχοντας από AIDS, και η τελευταία τους Live εμφάνιση ήταν το 1986. Πρώτη φορά παίχτηκε ζωντανά το 1992 σε συναυλία στη μνήμη του Mercury από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, με τον Roger Daltrey στα φωνητικά.
• Υπάρχουν 2 εκδόσεις του τραγουδιού : μία με κανονική διάρκεια για το άλμπουμ και μία πιο σύντομη που χρησιμοποιήθηκε στο βίντεο κλιπ και στο άλμπουμ Greatest Hits II. Η δεύτερη έκδοση ξεκινάει αμέσως με τα μέλη του συγκροτήματος να τραγουδάνε  το ρεφρέν ακαπέλα ενώ η έκδοση του άλμπουμ ξεκινάει με ηλεκτρική κιθάρα. Επίσης είναι διαφορετικό και το σόλο της κιθάρας μεταξύ των δύο εκδόσεων, όπως και τα φωνητικά του Mercury.
• Στο DVD  "Greatest Video Hits 2" ο May και ο drummer του συγκροτήματος, Roger Taylor,  θυμούνται πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του βίντεο κλιπ η κατάσταση της υγείας του Freddie Mercury ήταν ήδη πολύ άσχημη και πως είναι αξιοσημείωτο πως παρόλο που ο Mercury  τραγουδούσε με όλη την ενέργεια που του είχε απομείνει, δεν φαίνεται στο βίντεο η εξασθένησή του.

 

Communication or ...nervous Breakdown?

Δεν ξέρω ποιο από τα δύο έρχεται πρώτo και ποιο είναι πιο επώδυνο, αλλά ο εμπνευστής των στίχων του "Communication Breakdown", όπως μας ενημερώνει στο ρεφρέν , τα παθαίνει και τα δύο εξαιτίας του κοριτσιού που δεν μπορεί να έχει. Αν αντικαταστήσετε το "κορίτσι" με κάτι άλλο που σας προκαλεί άγχος και σκεφτείτε και τον επαναστατικό του ήχο, ίσως το τραγούδι να γίνει πιο αντιπροσωπευτικό και  επίκαιρο απ'ότι νομίζετε.

Το Communication Breakdown βρίσκεται στον πρώτο δίσκο του Θρυλικού συγκροτήματος Led Zeppelin που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1969, με τίτλο  "Led Zeppelin," και είναι το 7o τραγούδι.  Κυκλοφόρησε στη επίσης στη δεύτερη πλευρά του single "Good times bad times" . Δημιουργοί του τραγουδιού είναι ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Jimmy Page, o μπασίστας/πληκτράς John Paul Jones και ο drummer John Bonham.O ήχος του τραγουδιού , όπως και των "Good times bad times" και "Dazed and confused" ήταν ασυνήθιστα άγριος για τα τέλη της δεκαετίας του '60.

Η εισαγωγή του τραγουδιού είναι από τους πιο γνωστούς ήχους της clasic rock μουσικής και αν επιμένετε πως δε σας θυμίζει τίποτα , τότε κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε πολεμικές/στρατιωτικές σκηνές, αστυνομία που κυνηγά παρανόμους, πορείες και επαναστάσεις. Το τραγούδι , λοιπόν, για πολλές δεκαετίες συνδέθηκε με τα καταπιεσμένα και επαναστατικά νιάτα και χρησιμοποιήθηκε συχνά για την μουσική κάλυψη ρεπορτάζ, ντοκιμαντέρ κλπ με επαναστατικές σκηνές. 

song facts

• To "Communication Breakdown" και το "Heartbreaker" είναι τα μόνα τραγούδια που η μπάντα έπαιζε κάθε χρόνο live. Συνήθως άνοιγαν με αυτό τις συναυλίες τους ή περίμεναν μέχρι το encore για να το παίξουν.
• Το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα λίγα στα οποία ο Jimmy Page κάνει φωνητικά.
• Ο Page εφάρμοσε συγκεκριμένη τεχνική, την οποία εξηγεί στο περιοδικό Guitar Player το 1977, ώστε η κιθάρα του να ακουστεί σαν "guitar in a shoebox".
• To 1997 κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Led Zeppelin BBC Sesions" , το οποίο περιέχει το τραγούδι σε τρεις διαφορετικές live εκτελέσεις από τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους.

Η εκτέλεση του άλμπουμ, χωρίς βίντεο:

"Around the world", but not in Greece...

Το πρώτο τραγούδι της ημέρας είναι γεγονός και είναι από τους Red Hot Chili Peppers!!

Ο τίτλος  σε παραπέμπει σε τραγούδι που ίσως θα έπαιζαν σε κάθε τους συναυλία , και όμως, δεν το έπαιξαν στην Ελλάδα... Oρίστε η live εκτέλεσή του, από τη διάσημη συναυλία τους στο Slane Castle, αφιερωμένο σε όσους πήγαν στην συναυλία τους στην Αθήνα στις 4 Σεπτεμβρίου και περίμεναν να το ακούσουν και να το δουν ζωντανά. Χαρακτηριστική η φορεσιά και τα χορευτικά του Flea, όπως και το μπάσο στην εισαγωγή : ξέρεις ότι πρόκειται για live  των Red Hot από τα πρώτα δευτερόλεπτα!

Video Facts :

• Το Around the world ήταν το δεύτερο single που κυκλοφόρησαν οι RHCP από το album τους "Californication", το 1999, και το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ.

• Ο Anthony Kiedis εμπνεύστηκε τους στίχους από τις εμπειρίες που είχε στα ταξίδια του και από την extreme ζωή του ως μέλος των Red Hot. Έγγραψε το τραγούδι ενώ η μπάντα ήταν σε περιοδεία και ο στίχος "Alabama baby say Hallelujah, Good god girl, I wish I knew ya " μιλάει για μια ωραία κοπέλα που είδε, μέλος μιας εκκλησιαστικής χορωδίας στην Αλαμπάμα. Μιλώντας για τους στίχους αποκάλυψε πως έμπνευση, επίσης, αποτέλεσε η ταινία του Roberto Benigni  "Η ζωή είναι ωραία"
• Εξαιτίας του στίχου " I try not to whine, but I must warn ya, about the motherf--kin' girls in California "  πολλοί ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν έπαιζαν το τραγούδι, μέχρι που οι Red Hot ηχογράφησαν μια "καθαρή" βέρσιον (η οποία δε συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ).
• Τη μουσική συνέθεσε ο τότε κιθαρίστας του group, John Frusciante, και η έμπνευση του ήρθε τυχαία, ενώ έπαιζε στο σπίτι του. Ζήτησε τη βοήθεια του Chad Smith στα drums για να παρουσιάσει το τραγούδι στα υπόλοιπα μέλη και τελευταίος ολοκλήρωσε τη σύνθεση του δικού μέρους ο Flea με το μπάσο του. Αρχικά σκόπευαν να τη χρησιμοποιήσουν για τo "Road Trippin'"
• Στο τελευταίο ρεφρέν ο Kiedis χρησιμοποιεί φωνητικά χωρίς λέξεις, έπειτα από παράκληση της κόρης του Flea : είχε ακούσει τις πρόβες του τραγουδιού στο γκαράζ του πατέρα της πριν ολοκληρωθούν οι στίχοι και απογοητεύτηκε όταν άκουσε την τελική ηχογράφηση χωρίς αυτά.
• O Flea ηχογράφησε το τραγούδι με ένα μπάσο Modulus, και το ίδιο χρησιμοποιεί και στο βιντεοκλίπ, και ο Frusciante έπαιξε με μια Fender Jaguar του '66.
• Το DVD "Live at Slane Castle" κυκλοφόρησε το 2003 και περιέχει ολόκληρη τη δεύτερη συναυλία που έδωσαν οι RHCP στο Slane Castle, στην Ιρλανδία, εκτός από το "Soul to squeeze" γιατί ο John Frusciante έσπασε μια χορδή από τη κιθάρα του κατά τη διάρκεια του τραγουδιού.

Smells like...Patti Smith

Εκπληκτική είναι η διασκευή του κλασικού "Smells like teen spirit" από την Patti Smith. Η Patti , αλλάζει εντελώς τον ήχο του τραγουδιού χρησιμοποιώντας όργανα country μουσικής, όπως βιολί και μπονγκο, συμπεριλαμβάνει στίχους από ποιήμα της, αλλά πάνω απ' όλα σέβεται και υποστιρίζει το αρχικό ύφος και νόημα του τραγουδιού, οπως το παρουσίασαν στο κοινό οι Nirvana.

Το διασκευασμένο κομμάτι περιέχεται στον δίσκο της "Twelve" που κυκλοφόρησε το 2007. Το άλμπουμ αποτελείται από 13 διασκευές, μέταξύ των οποίων τραγούδια των Jimi Hendrix, REM, Stevie Wander , Rolling Stones κ.α.

Οι στίχοι της Patti Smith  που προστέθηκαν στο τραγούδι είναι οι ακόλουθοι :

"The empty hand of innocence
transfusing street of the sorrows
and children of the wood
Hounded, shredding all veils
and winding all sheets of the dead world droning
Overturning tables laden with silver sacrificial birds
Beating goat-skin drums
Advancing with hands out-stretched
and we keep filling them with mercury nitrate, asbestos
Baby bombs blasting blue
Scavengers picking through the ashes
Children of the mills!
Children of the junkyards! Sleepy, illiterate, fuzzy little rats
haunted, paint-sniffin',
stoned out of their shaved heads
Forgotten, foraging, mystical children
Foul-mouthed, glassy eyed, hallucinating"

Ακολουθεί το βίντεο που γύρισε η Patti Smith για το τραγούδι :

Και η αυθεντική εκτέλεση για όσους έχουν καιρό να την ακούσουν :