Skunk Anansie - Weak

Οι Skunk Anansie , παρόλο που είναι ενεργοί στη μουσικοί σκηνή από τη δεκαετία του '90, έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί στην Ελλάδα όταν κυκλοφόρησε το 2009, μετά την επανένωσή τους, το τραγούδι "Because of you". Οι λάτρεις όμως της ροκ μουσικής, και ιδιαίτερα της αγγλικής σκηνής του '90, τους γνωρίζουν σίγουρα από τα πρώτα τους βήματα, και αυτό το τραγούδι, με τίτλο "Weak", ανήκει σε αυτά, αφού περιέχεται στο πρώτο τους άλμπουμ. Χαρακτηρίστηκε ως ένα ιδιαίτερα φεμινιστικό τραγούδι, όπως άλλωστε και πολλά άλλα του συγκροτήματος. Τα δυναμικά και μοναδικά φωνητικά της Skin, χαρακτηριστική φωνή και παρουσία του συγκροτήματος , ταιριάζουν απόλυτα με τον έντονο ροκ ήχο του τραγουδιού, αλλά και με τους... "επιθετικούς" στίχους του ρεφρέν.

song info

• Οι Skunk Anansie είναι ένα αγγλικό Alternative rock συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1994
• Το τραγούδι με τίτλο "Weak" κυκλοφόρησε στο πρώτο τους άλμπουμ, τον Σεπτέμβριο του 1995, με τίτλο "Paranoid and Sunburnt"
• Κυκλοφόρησε και σαν single τον Ιανουάριο του 1996, το τέταρτο single του συγκροτήματος και το τελευταίο από αυτό το άλμπουμ.
• Είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Skunk Anansie και ένα από τα πιο αγαπημένα του κοινού στις συναυλίες.
• Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από τον βασικό χαρακτήρα δυτικοαφρικάνικων παραδοσιακών μύθων, τον άνθρωπο- αράχνη "Anansie". Η λέξη "Skunk" μεταφράζεται κυριολεκτικά ... "κουνάβι" αλλά χρησιμοποιείται και σαν χαρακτηρισμός και σημαίνει "άτακτος".
• Το συγκρότημα ήταν ενεργό από το 1994 έως το 2001. Μετά από μια παύση 8 χρόνων, ξανα ενώθηκαν το 2009 και επέστρεψαν δυναμικά στη δισκογραφία, αλλά και στις ζωντανές εμφανίσεις τους.
• Στις σόλο εμφανίσεις της η Skin, η καταπληκτική και χαρακτηριστική τραγουδίστρια του συγκροτήματος, ερμηνεύει μια πιο αργή, σαν μπαλάντα, έκδοση του τραγουδιού.
• Είναι ένα αρκετά διασκευασμένο τραγούδι και περιέχεται, μεταξύ άλλων, στον δίσκο "When we were the new boys" του Rod Stewart.
• Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού έχει σκηνοθετήσει το δίδυμο Garth Jennings και Nick Goldsmith, γνωστοί για βίντεο κλιπς των Blur, REM κ.α , καθώς και για την ταινία του 2007 "Song of Rambow".

Ακολουθεί το βίντεο κλιπ του τραγουδιού, η ζωντανή, πιο αργή , εκτέλεση της Skin και μια διασκευή από το βελγικό συγκρότημα K's choice.

Le Vent Nous Portera

Το "Le Vent Nous Portera" ,δηλαδή "ο άνεμος θα μας φέρει", είναι το πρώτο single από το τελευταίο άλμπουμ των Noir Desir. Οι Noir Desir ήταν από τα πιο δημοφιλή γαλλικά ροκ συγκροτήματα, όχι μόνο εντός της χώρας τους, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη,  και στον Καναδά. Σαν να ήξερε το συγκρότημα πως πρόκειται για τη τελευταία δουλειά του, δημιούργησε ένα πολύ προσεγμένο , μεστό και ταυτόχρονα φιλόδοξο άλμπουμ, με ήσυχα και μελαγχολικά τραγούδια και με ιδιαίτερο στίχο που γεννά προβληματισμούς. Το τραγούδι είναι αρκετά γνωστό στην Ελλάδα, αφού παίζεται συχνά από ραδιοφωνικούς σταθμούς, και στην αυθεντική του εκτέλεση, αλλά και ως διασκευή από την Ελβετή Sophie Hunger. Ακολουθεί το βίντεοκλιπ , και μια ζωντανή ηχογράφηση από το DVD που κυκλοφόρησε το 2002, με τίτλο "Noir Desir en Images".

song facts

• Noir Desir σημαίνει "Σκοτεινή Επιθυμία" και ο τίτλος του άλμπουμ που περιέχει το τραγούδι, "des Visages des Figures" μεταφράζεται στα ελληνικά "Πρόσωπα, Μορφές".
• Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1985 στη πόλη Μπορντό της Γαλλίας και έμεινε ενεργό μέχρι το 2010.
• Είναι ένα από τα πιο γνωστά ροκ συγκροτήματα στη Γαλλία.
• Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2001 και ήταν το τελευταίο τους. Ενώ τα πρώτα τους άλμπουμ χαρακτηρίζονται από έντονους ροκ ήχους (το δεύτερο , ειδικά, περιέχει και στοιχεία πανκ) , αυτό το άλμπουμ περιέχει πιο αργά και μελωδικά κομμάτια, σχεδόν μελαγχολικά.
• Στο άλμπουμ "des Visages des Figures" συνεργάστηκε ο Manu Chao, ο οποίος παίζει κιθάρα στο συγκεκριμένο τραγούδι.
• Το βίντεοκλιπ του τραγουδιού κέρδισε το βραβείο για το καλύτερο βίντεο της χρονιάς 2002 στα γαλλικά μουσικά βραβεία "Victoire de la Musique". Αντίστοιχο βραβείο κέρδισε και το άλμπουμ, που ανακηρύχθηκε το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς .
• Το Σεπτέμβρη του 2003 ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Bertrand Cantat , υπό την επήρεια ναρκωτικών , χαστούκισε την κοπέλα του, τη Γαλλίδα ηθοποιό Marie Trintignant,  κατά τη διάρκεια ενός τσακωμού, με αποτέλεσμα πέφτοντας να χτυπήσει το κεφάλι της στο κρεβάτι και να αιμορραγήσει μέχρι θανάτου.Το δικαστήριο της Λιθουανίας, όπου βρισκόταν το ζευγάρι κατά όταν συνέβη το μοιραίο περιστατικό,  τον καταδίκασε σε 8 χρόνια φυλάκισης, τα οποία εξέτισε σε φυλακές της Τουλούζ, στη Γαλλία. Αφέθηκε ελεύθερος το 2007, λόγω καλής συμπεριφοράς.
• Μετά την αποφυλάκιση του τραγουδιστή, οι Noir Desir επιχείρησαν να ολοκληρώσουν ακόμα ένα άλμπουμ και να συνεχίσουν κανονικά τη πορεία τους, αλλά ένα ένα τα μέλη της εγκατέλειψαν το συγκρότημα, όπως πρώτα τους είχε εγκαταλείψει και η έμπνευση, αφού ο ντράμερ της μπάντας, Denis Barthe στην ανακοίνωσή του για τη διάλυση τους είπε πως "δεν έχει νόημα το συγκρότημα να ζει με 'τεχνητή έμπνευση'.

System of a Down- Aerials

Οι System of A Down, συγκρότημα γνωστό για τον πολιτικοποιημένο- κοινωνικοποιημένο στίχο του , κατάφεραν με το τραγούδι "Aerials" , αλλά και με το μουσικό του βίντεο, να ανοίξουν συζητήσεις για ακόμα μία φορά γύρω από το νόημα των στίχων τους. Οι στίχοι , που είναι λυρικοί, φαίνεται να μιλούν για τα άτομα που χάνουν τον εαυτό τους και το νόημα της ζωής, αλλά πολλές εκδοχές παρουσιάστηκαν για το πραγματικό νόημα και από τους θαυμαστές και από το ίδιο το συγκρότημα, από την ερμηνεία πως το τραγούδι μιλάει για τη φύση, μέχρι και το πως το τραγούδι αναφέρεται στο  "τίποτα".. Ακολουθούν και οι στίχοι του τραγουδιού, για να σχηματίσετε και εσείς τη δική σας άποψη για το vόημά του.

• Κυκλοφόρησε το 2002 ως single για το άλμπουμ "Toxicity".
• Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Serj Tankian, τραγουδιστή του συγκροτήματος και τον Daron Malakian, κιθαρίστα και δεύτερη φωνή, ο οποίος έγραψε και τη μουσική.
• Το συγκρότημα κέρδισε τη δεύτερη υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στη καριέρα τους με αυτό το τραγούδι, στη κατηγορία "Καλύτερη Hard Rock Εμφάνιση", το 2003. Το βραβείο τελικά κέρδισαν οι Foo Fighters για το τραγούδι "All my life".Οι System of a Down έχουν προταθεί για Grammy συνολικά τέσσερις φορές, τρείς για  Καλύτερη Hard Rock Εμφάνιση και μία για Καλύτερη Μεταλ Εμφάνιση, με νικητήρια την υποψηφιότητα του 2006 για το τραγούδι "B.Y.O.B."
• Οι διοργανωτές των βραβείων Grammy το 2003 ζήτησαν από το συγκρότημα να παίξει ζωντανά το "Aerials" και το συγκρότημα αρνήθηκε. Κανένα μέλος τους δεν παρακολούθησε την απονομή.
• Όταν οι System of a Down πάιζουν το τραγούδι στις συναυλίες τους, ο τραγουδιστής, Serj Tankian παίζει ρυθμική κιθάρα.
• Στο αλμπουμ, μετά το τέλος του τραγουδιού ξεκινάει ένα "κρυφό κομμάτι" με τίτλο "Arto", που βασίζεται σε ένα παραδοσιακό Αρμένικο τραγούδι που τραγουδιέται από τα μέλη της Αρμένικης κοινότητας στις κηδείες. Ονομάστηκε "Arto" γιατί ο φίλος του συγκροτήματος, Arto Tunboyaciyan πάιζει ένα παραδοσιακό αρμένικο πνευστό όργανο στο τραγούδι, το duduk.
• Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού έχει σκηνοθετήσει ο David Slade, σκηνοθέτης και του τρίτου μέρους του Twilight.

Life is a waterfall
We’re one in the river
And one again after the fall

Swimming through the void
We hear the word
We lose ourselves but we find it all

'Cause we are the ones that want to play
Always want to go
But you never want to stay

And we are the ones that want to choose
Always want to play
But you never want to lose

Aerials in the sky
When you lose small mind
You free your life

Life is a waterfall
We drink from the river
Then we turn around and put up our walls

Swimming through the void
We hear the word
We lose ourselves but we find it all

'Cause we are the ones that want to play
Always want to go
But you never want to stay

We are the ones that want to choose
Always want to play
But you never want to lose

Aerials in the sky
When you lose small mind
You free your life

Aerials, so up high
When you free your eyes
Eternal prize

Παράξενες Συνεργασίες - Μέρος 1

Στο αφιέρωμα αυτό παρουσιάζονται μερικές συνεργασίες καλλιτεχνών που θεωρούνται "παράξενες" λόγω των διαφορετικών τους μουσικών ή λόγω διαφορετικών ιδεολογιών κλπ.

Άλλες είναι επιτυχημένες, και αγαπήθηκαν από το κοινό και τους κριτικούς, παρά την αντιφατικότητα των συντελεστών,  και άλλες ίσως θα έπρεπε να είναι πιο προσεγμένες και να μη στηριχθούν μόνο στην εμπορικότητα των καλλιτεχνών.

Το αφιέρωμα θα συνεχιστεί σε περισσότερα από ένα μέρος, αφού οι συνεργασίες στη παγκόσμια μουσική σκηνή είναι αμέτρητες...

Nick Cave- Kylie Minogue : "Where the wild roses grow"

Το συγκρότημα του Αυστραλού  Nick Cave, οι Nick Cave and the Bad Seeds συνεργάζονται το 1995 με την επίσης Αυστραλή ποπ σταρ Kylie Minogue και δημιουργούν ένα πολύ επιτυχημένο εμπορικά και καλλιτεχνικά ντουέτο. O Cave εμπνεύστηκε από ένα παραδοσιακό παραμύθι, όπου ένας άντρας σκοτώνει την γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος. Ο Cave έγραψε το τραγούδι έχοντας στο μυαλό του ότι θα το τραγουδήσει η Kylie Minogue. Σε συνέντευξή του αποκάλυψε πως θαύμαζε την Minogue για αρκετά χρόνια και έγραψε πολλά τραγούδια για αυτήν, αλλά μόνο ένα θεώρησε πως ήταν αρκετά καλό ώστε να το τραγουδήσει. Οι στίχοι του τραγουδιού μοιάζουν περιγράφουν ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, και η αθωότητα της φωνής της Minogue κάνει το τραγούδι ακόμα πιο συναρπαστικό.

James Brown- Lucciano Pavarotti : "It is a man's world"

Οι δύο μεγάλοι καλλιτέχνες δε θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικοί. Ο James Brown τραγουδούσε soul και χόμπι του ήταν τα ναρκωτικά και οι γυναίκες, ενώ ο Luciano Pavarotti τραγουδούσε όπερα και λάτρευε το καλό φαγητό και τις φιλανθρωπίες. Η μουσική αυτή συνεργασία προέρχεται από την συναυλία "Pavarotti and Friends" , που έλαβε χώρα τον Μάιο του 2002 . Δυο μεγάλες φωνές συναντιούνται και το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε παρά να είναι άψογο.

Aerosmith- RUN DMC  : "Walk this way"

Στην πραγματικότητα η συνεργασία αυτή αποτελεί μια διασκευή. Το πρωτότυπο κομμάτι κυκλοφόρησε από τους Aerosmith το 1977. Το 1986, το αμερικάνικο rap συγκρότημα RUN- DMC δημιούργησε αυτήν εδώ την εκτέλεση, με guest φωνητικά από τον Steven Tyler. Ο πρωτοποριακός αυτός συνδυασμός ροκ και ραπ είχε σαν αποτέλεσμα το τραγούδι να φτάσει αμέσως τις πρώτες θέσεις των charts και να είναι δημοφιλές ακόμα και σήμερα.

Paul McCartney - Michael Jackson  "Say Say Say"

Γραμμένο από τον Paul McCartney το 1983,αυτό το κομμάτι αποτελεί την δεύτερη συνεργασία των δύο καλλιτεχνών. Έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία, αφού παρέμεινε στην κορυφή του Billboard's Hot 100 για έξι εβδομάδες και στην Αγγλία έφτασε στο νούμερο δύο στo UK Singles Chart. Παρ' όλ' αυτά, οι κριτικές για την συνεργασία αυτή ήταν μεικτές. Έλαβε αρνητικές κριτικές για τους στίχους του, που δεν είχαν κάποιο περιεχόμενο, για το βίντεο , που χαρακτηρίστηκε ως "ανόητο" και για το γεγονός ότι υπέρ-διαφημίστηκε.

Sultans of Swing

Μπορεί το "Sultans of Swing" των ΄Αγγλων Dire Straits να μιλάει για μια τζαζ μπάντα, αλλά είναι ένα ροκ τραγούδι, συγκεκριμένα ανήκει στο είδος "pub rock", που αναπτύχθηκε στο Λονδίνο στα μέσα της δεκαετίας του '70, και γύριζε τους μουσικούς πίσω στα βασικά βήματα της ροκ. Είναι ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα τραγούδια του συγκροτήματος. Ο δημιουργός του, Mark Knopfler, ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες της ροκ (το περιοδικό Rolling Stone το 2010 τον κατέταξε στην 27η θέση ανάμεσα στους 100 καλύτερους κιθαρίστες), εμπνεύστηκε από ένα τζαζ συγκρότημα σε μια παμπ του Λονδίνου που έπαιζαν σε ένα σχεδόν άδειο μαγαζί. Αποτέλεσμα : ένα πολύ περιγραφικό τραγούδι, που για πολλές μπάντες ίσως να περιγράφει στιγμές που τα μέλη της έχουν νιώσει σε κάποια μη "επιτυχημένα" live τους και ένα μοναδικό σόλο στη κιθάρα, που όσες φορές και να το ακούσεις, δε το βρίσκεις ποτέ μονότονο. 

song info

• Ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits, το 1978.
• Ηχογραφήθηκε το 1977 και έπαιξε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, κάτι που εξασφάλισε στους Dire Straits το πρώτο τους συμβόλαιο. Ξαναηχογραφήθηκε το 1978 γιατί η δισκογραφική εταιρεία ήθελε μία "λιγότερο τέλεια" ραδιοφωνική έκδοση.
• Γράφτηκε από τον Mark Knopfler, τραγουδιστή και κιθαρίστα του συγκροτήματος, σε μια παμπ, στο Ipswich, νότια του Λονδίνου. Εμπνεύστηκε από μια μπάντα που έπαιζε εκείνη την ώρα, στην άδεια παμπ.
• Όσο ήταν μαθητής, ο Knopfler έπαιζε σε μια εφηβική μπάντα που λεγόταν "Sultans of Swing".
• Το βίντεο είναι από το πρώτο λαιβ άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits, με τίτλο "Alchemy : Dire Straits live" , το 1984. Περιέχει ζωντανές ηχογραφήσεις των γνωστότερων τραγουδιών του συγκροτήματος από δύο συναυλίες που έδωσαν στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1983.
• Παρατηρείστε πως  ο Mark Knopfler παίζει ηλεκτρική κιθάρα χωρίς πένα, με τα δάκτυλα.
• Περιέχει ένα θρυλικό σόλο στην ηλεκτρική κιθάρα, το οποίο σε κάθε live ο Knopfler συνήθιζε να το εμπλουτίζει , με αποτέλεσμα το τραγούδι στις συναυλίες να κρατάει πάνω από 10 λεπτά, ενώ η κανονική του διάρκεια είναι μόλις 4 λεπτά. Η συγκεκριμένη ηχογράφηση από το άλμπουμ Alchemy περιέχει έναν από τους πιο αξιοσημείωτους αυτοσχεδιασμούς του στο συγκεκριμένο σόλο.
• Το Rolling Stone Magazine το συγκαταλέγει στα καλύτερα τραγούδια με κιθάρα, συγκεκριμένα στο νούμερο 32.

Go your own way

Το τραγούδι "Go your own way"  των Fleetwood Mac κυκλοφόρησε το 1976  ως single για το επερχόμενο άλμπουμ τους "Rumours" . Γράφτηκε από τον κιθαρίστα -  τραγουδιστή του συγκροτήματος, Lindsey Buckingham, και μιλάει για την σχέση του και τον χωρισμό του με την τραγουδίστρια του συγκροτήματος, Stevie Nicks. Το "Rumours" ήταν το πιο επιτυχημένο άλμπουμ του συγκροτήματος, με πωλήσεις άνω των 40 εκατομμυρίων παγκοσμίως και βραβεύτηκε με το βραβείο Grammy ως άλμπουμ της χρονιάς. 

Η έκδοση των Cranberries βρίσκεται στη συλλογή "Legacy : A Tribute to Fleetwood Mac's Rumuors", ένα άλμπουμ που περιέχει ένα προς ένα όλα τα τραγούδια του πρωτότυπου διασκευασμένα από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως ο Elton John, οι Cranberries κ.α. Η υποδοχή της συλλογής αυτής , που κυκλοφόρησε το 1998, από τους κριτικούς δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή, αφού οι περισσότερες διασκευές, όπως και αυτή εδώ, δεν άλλαξαν το πρωτότυπο και το ακολούθησαν πιστά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα, όμως, κακό, διότι είναι δύσκολο ένα συγκρότημα ή καλλιτέχνης να αποδώσει τόσο πιστά ένα τραγούδι, χωρίς να οικειοποιηθεί κάποιο μέρος του. Αυτό συμβαίνει και με τη διασκευή των Cranberries, και είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πόσο ταίριαξε στο συγκρότημα, τόσο φωνητικά και μουσικά, όσο και στο στυλ τους, αφού είναι ένα κομμάτι που εύκολα κάποιος που δε γνωρίζει το αυθεντικό, θα πίστευε πως  είναι δικό τους.

και το πρωτότυπο από τους Fleetwood Mac

Still of the night

Μπορεί  ο τίτλος του τραγουδιού να παραπέμπει σε μια ήρεμη νύχτα (still of the night : η ηρεμία της νύχτας), αλλά ο δυναμικός ρυθμός του και οι έντονοι στίχοι του μας προκαταβάλλουν για το ακριβώς αντίθετο. Το θέμα του τραγουδιού είναι μια έντονη ερωτική νύχτα, θέμα αρκετά δημοφιλές τη δεκαετία του 80, και συνδυάζει καταβολές μπλουζ με παραμορφωμένο και σκληρό ροκ ήχο, κάνοντάς το ένα πολύ δυναμικό, hard rock τραγούδι. Είναι ένα από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά τραγούδια των whitesnake και το βίντεο κλιπ εκτός από εντυπωσιακό είναι και χαρακτηριστικό όχι μόνο της εποχής, αλλά και της hard rock μουσικής

• Το "In the still of the nihgt" κυκλοφόρησε το 1987 σαν single του πολύ επιτυχημένου άλμπουμ "Whitesnake" και κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο δημοφιλη τραγούδια του συγκροτήματος.
• Το 2009 εκλέχθηκε  ως το 27ο καλύτερο hard rock τραγούδι όλων των εποχών από το αμερικάνικο τηλεοπτικό μουσικό κανάλι VH1. 
• Γράφτηκε από τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, David Coverdale και από τον κιθαρίστα John Sykes.
• Το τραγούδι βασίστηκε σε ένα demo του Coverdale και του κιθαρίστα των Deep Purple, Ritchie Blackmore, που είχαν ηχογραφήσει την εποχή που ο Coverdale τραγουδούσε με τους Deep Purple. Το αρχικό τραγουδι είχε έντονο ρυθμό blues αλλά επειδή ο Sykes αντιπαθούσε τα blues  ο ήχος άλλαξε εντελώς και σχεδόν τίποτα δε θύμιζε το αρχικό τραγούδι. 
• Στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού πρωταγωνιστεί η μελλοντική γυναίκα του Coverdale, η ηθοποιός Tawny Kitaen. Η Kitaen παίζει και σε άλλα δύο βίντεο κλιπ του συγκροτήματος : στο "Is this love" και στο "Here I go again". Ήταν το πιο δημοφιλές βίντεο στο Mtv τη πρώτη βδομάδα προβολής του.
• Οι Whitesnake με το σημερινό τους σχήμα και πρώην κιθαρίστας τους και συν δημιουργός του τραγουδιού με τη δική του μπάντα παίζουν πάντα το "In the still of the night" στο encore των συναυλιών τους.

Rolling Stones, "Shine a Light"

Δεν είναι το τραγούδι που θα σου έρθει στο μυαλό όταν σκεφτείς τους "Rolling Stones" αφού δε πρόκειται για κάποιο δημοφιλές τραγούδι τους. Εξάλλου, το ίδιο το συγκρότημα για 23 χρόνια δε το έπαιξε ποτέ σε συναυλία του. Παρόλαυτά, οι gosspel επιρροές του και το γεγονός ότι Jagger το έγραψε σκεπτόμενος τον τότε κιθαρίστα του συγκροτήματος και ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones, Brian Jones,  που περνούσε δύσκολες στιγμές όντας εξαρτημένος από τα ναρκωτικά και κλεισμένος στον εαυτό του, το κάνει ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό τραγούδι και σημαδιακό, ταυτόχρονα, για την εξέλιξη της μπάντας: ο Jones πέθανε εξαιτίας του προβλήματός του το 1969, αφού πρώτα είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα , λόγω προβληματικής συμπεριφοράς .

• Βρίσκεται στο 10ο άλμπουμ του συγκροτήματος για την Βρετανία, και στο 12ο για την Αμερική, "Exile on Main St." που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1972.
• Το τραγούδι αποδίδεται στους Jagger και Richards, παρόλαυτά το "Shine a Light" είναι κυρίως σύνθεση του Jagger.
• Ο αρχικός τίτλος ήταν "Get a line on you" (σε ελεύθερη μετάφραση, γνώρισε τον εαυτό σου) και έμπνευση αποτέλεσε ο τότε κιθαρίστας του συγκροτήματος, Brian Jones και η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά, κάτι που οδήγησε και στην αποξένωσή του από τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ.
• Μια πρώτη έκδοση του τραγουδιού ηχογραφήθηκε το 1969 για το άλμπουμ Leon Russell, χωρίς τον  Brian Jones σ τη κιθάρα, αλλά δεν κυκλοφόρησε στο άλμπουμ. Μετά τον θάνατο του Jones το 1969, o Jagger ξανάγραψε και ξαναηχογράφησε το τραγούδι το 1970, και μετά από δύο ακόμα ηχογραφήσεις και μερικές αλλαγές στους στίχους, τον Δεκέμβρη του 1971 το τραγούδι πήρε τη τελική του μορφή  και τον τίτλο "Shine a light".
• Ο Jones πέθανε τον Ιούλιο του 1969 , σε ηλικία 27 χρονών και ανήκει στο περιβόητο και γεμάτο μυστήριο "κλαμπ των 27" (διάσημοι μουσικοί που έχουν πεθάνει στην ηλικία των 27).
• Η γκόσπελ επιρροή στη μουσική του τραγουδιού  προήλθε από την επίσκεψη του Jagger στην ευαγγελική εκκλησία του Billy Preston (Αμερικάνος μουσικός, κυρίως πιανίστας, με γκόσπελ,και τζαζ επιρροές), ο οποίος παίζει το πιάνο και το εκκλησιαστικό όργανο κατά την ηχογράφηση του τραγουδιού. Ο Preston λάμβανε συχνά μέρος σε ηχογραφήσεις των Rolling Stones, αλλά και των Beatles.
• Κιθάρα και μπάσο παίζει το Taylor ενώ ο Kith Richards απουσίαζε από αυτές τις ηχογραφήσεις.
• "Shine a light" ονομάζεται και το ντοκιμαντέρ του Martin Scorsese για τις συναυλίες "A Bigger Bang Tour"  που έδωσε το συγκρότημα το 2006 στη Νέα Υόρκη.
• Το 2010, σε συνέντευξή του στη εφημερίδα "The Sun" , o Jagger ξεχώρισε αυτό ως το αγαπημένο του τραγούδι από το άλμπουμ "Exile on Main st.".

Ο Johnny Cash διασκευάζει Depeche Mode

Ο θρύλος της country, Johnny Cash, στο τελευταίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε πριν τον θάνατό του, το 2003, μας χαρίζει μια συλλογή με 15 διασκευές (διασκευάζει ακόμα και τον εαυτό του σε δύο τραγούδια). Το άλμπουμ, με τίτλο "American IV" είναι το τέταρτο άλμπουμ της σειράς διασκευών "American" , όπου ο Johnny Cash εκτελεί τραγούδια διάσημων καλλιτεχνών με τον δικό του μοναδικό τρόπο, κάνοντάς τα σχεδόν δικά του.
 Ένα από αυτά είναι και το Personal Jeasus των Depeche Mode .Για τη μουσική του ζήτησε τη βοήθεια του πρώην κιθαρίστα των Red Hot Chili Pepeprs, John Fruciante, ώστε να μετατρέψει σε "πιο μπλουζ" μια ήδη υπάρχουσα ακουστική εκτέλεση του τραγουδιού. Ο Fruciante και ο κιθαρίστας των Tom Petty and The Heartbreakers, Mike Campbell, παίζουν κιθάρα σε αυτή τη διασκευή.
Οι ίδιοι οι Depeche Mode δεν γνώριζαν πως ο Cash σκόπευε να διασκευάσει το τραγούδι τους και όταν το έμαθαν ενθουσιάστηκαν. Ο Martin Gore είπε πως "όταν είσαι κάποιος με το διαμέτρημα του Johnny Cash, δε ζητάς την άδεια".

Μια υπέροχη διασκευή, σαν να ακούς εντελώς διαφορετικό τραγούδι. Οι διαμάχες είναι πολλές σε φόρουμ και βίντεο στο διαδίκτυο για το ποια εκτέλεση είναι η καλύτερη. Δε θα μπούμε, προφανώς, σε αυτή τη διαδικασία, διότι ένας καλλιτέχνης δε διασκευάζει για να κλέψει τη δόξα του υπάρχοντος τραγουδιού, αλλά για να το αναδείξει.

.

και τα αυθεντικό για να το θυμηθείτε

Golden Brown

Οι Stranglers μπορεί να είναι ένα punk συγκρότημα, αλλά το εν λόγω τραγούδι είναι κάπως... ρομαντικό. Με το "χρυσοκαφέ" χρώμα να ακούγεται σε όλο το τραγούδι και την ταξιδιάρικη διάθεση της μουσικής, αλλά και του βίντεοκλιπ, άλλοι φαντάζονται καλοκαίρι, άλλοι ταξίδια, άλλοι κοπέλες με μαυρισμένο , χρυσό - καφέ δέρμα, οτιδήποτε δηλαδή φέρνει στον νου του κάποιος όταν σκέφτεται το χρώμα αυτό.  Εξ' άλλου, πριν αποκαλυφθεί το "κοινό" μυστικό για τους στίχους του τραγουδιού από τον εμπνευστή του, το συγκρότημα είχε πει πως το τραγούδι είναι σαν αυτά τα ψυχολογικά τεστ με τις κηλίδες από μελάνι (τεστ Ρορσαχ) : ο καθένας ακούει ό,τι θέλει.

song info

• Το τραγούδι κυκλοφόρησε σαν single το Δεκέμβριο του 1981 στην Αμερική και τον Γενάρη του 1982 στην Αγγλία και περιέχεται στο έκτο άλμπουμ των Stranglers, με τίτλο "La Folie", που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1981. 
• Τη μουσική έγραψαν ο πληκτράς Dave Greenfield και ο ντράμερ Jet Black, ενώ τους στίχους ο τραγουδιστής  Hugh Cornwell.
• Αρχικά ο Cornwell είχε γράψει στίχους που αντιστοιχούσαν σε 10 λεπτά τραγουδιού!Τους μείωσε ώστε να χωρέσουν στα τρεισήμισι λεπτά που διαρκεί το τραγούδι. 
• Τα μέλη του συγκροτήματος υποστήριξαν ότι οι στίχοι του τραγουδιού είναι σαν ένα τεστ Ρόρσαχ  , δηλαδή κάθε ακροατής ερμηνεύει τους στίχους όπως αυτός θέλει, παρ' όλ' αυτά, πολλοί συνέχιζαν να υποστηρίζουν πως το τραγούδι μιλάει για την ηρωίνη. 
• Σε μια συνέντευξή του ο ντράμερ του συγκροτήματος, Jet Black, αστειευόμενος και μάλλον ενοχλημένος από τον ντόρο που είχε γίνει γύρω από το νόημα του τραγουδιού, είπε πως το τραγούδι μιλάει για το Marmite, ένα προϊόν σαν μαρμελάδα, αλλά αλμυρό, με χρυσό-καφέ χρώμα, πολύ δημοφιλές στη Βρετανία. 
• Εν τέλει, ο πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος,  Hugh Cornwell, που αποχώρησε το 1990, στο βιβλίο του "The Stranglers Song By Song" (2001) , λύνει κάθε μυστήριο γύρω από το νόημα του τραγουδιού και την έμπνευση του δημιουργού, αποκαλύπτοντας πως το τραγούδι μιλάει , όντως, για την ηρωίνη, αλλά επίσης και για μια κοπέλα, και οι στίχοι περιγράφουν πώς και και οι δύο του έχουν χαρίσει ευχάριστες στιγμές.
• Αρχικά τα μέλη του συγκροτήματος δεν σκέφτονταν να το συμπεριλάβουν στα single που θα κυκλοφορούσαν για το έκτο άλμπουμ τους, καθώς το έβλεπαν σαν ένα απλό τραγούδι που συμπλήρωνε το άλμπουμ. Όταν όμως άρχισε να παίζεται στους ραδιοφωνικούς σταθμούς  και είδαν πως έγινε πολύ δημοφιλές, κυκλοφόρησε σε single και έγινε, εντέλει, η μεγαλύτερη επιτυχία τους και  ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της καριέρας τους.
• Ο ρυθμός του μοιάζει με βαλς, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι,  και είναι πολύ δύσκολο να χορέψει κάποιος αυτό το τραγούδι. Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Jean Jacques Burnel, αποκάλυψε πως αυτός ήταν ένας λόγος που η δισκογραφική  εταιρεία που τους είχε αναλάβει δεν ήθελε να κυκλοφορήσει αρχικά τον δίσκο.
• Περιέχεται στο soundtrack της ταινίας "Snatch" ("η Αρπακτή") : χρησιμοποιήθηκε ως background σε μια αφηγηματική σκηνή, μετά από μια σκηνή με πολύ... ξύλο.

Οι Stereo MC's στο τραγούδι των.. Hackers

Το "Connected" των Stereo MC's, που κυκλοφόρησε το 1992 στο ομώνυμο άλμπουμ τους,  έγινε το τραγούδι των απανταχού Hackers, όχι μόνο λόγω της λέξης "connected" που σηματοδοτεί την επιτυχία μιας σύνδεσης, αλλά γιατί συμπεριλήφθηκε στo soundtrack της ταινίας Hackers με την Angelina Jolie.

Δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις το νόημα των στίχων, το θέμα τους είναι η επικοινωνία και η σύνδεση, άρα εύκολα κάποιος μπορεί να το ερμηνεύσει σαν επικοινωνία μεταξύ υπολογιστών, ή κάποιος άλλος μεταξύ ατόμων. Όπως και να έχει είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα χορευτικά κομμάτια της δεκαετίας του 90 και είναι απαραίτητο τραγούδι σε μια χορευτική playlist.

song facts

• Περιέχεται στο τρίτο στούντιο άλμπουμ των Stereo MC's και κυκλοφόρησε και σαν single
• Το "Connected" χρησιμοποιήθηκε σε πολλές διαφημίσεις τηλεπικοινωνιακών εταιρειών, και έτσι έγινε ευρέως γνωστό και αναγνωρίσιμο.
• Στη μουσική του τραγουδιού χρησιμοποιείται ένα κομμάτι από ένα disco κομμάτι του Jimmy Bo Horne , το "Let me (Let Me Be Your Lover) και περιέχει φωνητικά από το τραγούδι "Now that we found love" των Third World.
• Το 2000 το Q Magazine κατέταξε το άλμπουμ του τραγουδιού στην 52η θέση των 100 καλύτερων βρετανικών άλμπουμ όλων των εποχών.

οι Linkin Park συναντούν την Adele

Σίγουρα το "Rolling in the deep"  , που κυκλοφόρησε μόλις το 2010, έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες, διάσημους ή όχι, αλλά η διασκευή των Linkin Park είναι πολύ ενδιαφέρουσα, κυρίως ...γιατί δεν περίμενες ποτέ να το ακούσεις, αφού όπως και να το κάνουμε, η μουσική των Linkin Park και της Adele διαφέρουν αρκετά.

Απλή η εκτέλεση των Linkin Park, χωρίς πολλά όργανα και φωνητικά, λίγο πιο αργή, αλλά πιστή στο πρωτότυπο. Ενδιαφέρον να ακούς αυτό το τραγούδι από αντρική φωνή, και ακόμα πιο ενδιαφέρον να ξέρεις ότι οι Linkin Park θαυμάζουν την Adele.

και το αυθεντικό για να συγκρίνετε

Οι Who τραγουδάνε για το χάσμα των γενεών

Μπορεί, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, τα κίνητρα του δημιουργού του τραγουδιού και η έμπνευσή του να σας φανούν ρηχά, αλλά το "My Generation" έγινε το τραγούδι-σύνθημα των νιάτων της εποχής, το αγάπησαν οι νεαροί αμφισβητίες,  αλλά το μίσησαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ιδιαίτερα οι γονείς. Οι Who θέλουν να πεθάνουν πριν γεράσουν, και ο drummer τους τα κατάφερε, πεθαίνοντας στα 32 του από ναρκωτικά. Οι υπόλοιποι έζησαν, παρά τις καταχρήσεις τους,  και γερνώντας πολλές φορές σε συνεντεύξεις τους τόνισαν πως στο τραγούδι τους με τον όρο "γηρατιά" δεν αναφέρονται στην ηλικία, αλλά στον τρόπο ζωής. Ίσως και να έχουν δίκιο οι Who τραγουδώντας αυτό το τραγούδι, ειδικά αν σκεφτούμε το πόσο περιορισμένοι ήταν οι νέοι της εποχής και πώς κάθε τι πρωτόγνωρο κατακρινόταν από τις μεγαλύτερες γενιές, αίσθημα όμως που υπάρχει και σήμερα στις μικρότερες γενιές, κάτι που καθιστά το χάσμα των γενεών (άρα και το τραγούδι) ... διαχρονικό.

Song Info

• Κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1965 σαν single και περιέχεται στο πρώτο άλμπουμ των Who, με τίτλο "My Generation". 
• Είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια των Who.
• Το περιοδικό  Rolling Stone το κατατάσσει στην 11η θέση στη λίστα με τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών
• Το τραγούδι γράφτηκε το 1965 από τον Pete Townshend (κιθαρίστα και δεύτερη φωνή του συγκροτήματος) , 20 χρονών τότε, και μιλάει για μια επαναστατική ομάδα νέων από τη Βρετανία, τους Mobs, και για το πώς οι μεγαλύτεροί δε τους καταλαβαίνουν.
• Κατά τον  Townshend έμπνευση αποτέλεσε ένα γεγονός που συνέβη 1935 με την βασιλομήτωρ: διέταξε να ρυμουλκήσουν μια νεκροφόρα από τον δρόμο γιατί την προσέβαλε η θέα της όταν έκανε την καθημερινή της βόλτα.
• Ο δημιουργός του τραγουδιού είπε στο περιοδικό Rolling Stone, το 1985,  πως το τραγούδι μιλάει για την προσπάθειά του να βρει μια θέση στην κοινωνία.
• Ο διάσημος στίχος του τραγουδιού, που αποτέλεσε θέμα πολλών συζητήσεων και αρνητικών σχολίων, "I hope I die before I get old", για τον δημιουργό του σήμαινε "πριν γίνω πολύ πλούσιος". Επέμεινε πως εννοούσε πριν γίνει κάποιος που έχει καταφέρει τα πάντα και περιφρονεί κάθε έναν που είναι ανερχόμενος.
• Το τραύλισμα του τραγουδιστή, Roger Daltrey, δεν έχει ούτε καλλιτεχνική, ούτε πολιτική προέλευση, όπως πολλοί νομίζουν. Ο Daltrey, όπως ο ίδιος είπε, τραύλιζε στις πρώτες λήψεις του τραγουδιού γιατί δε θυμόταν τους στίχους και στη πορεία το κράτησε γιατί άρεσε σε όλους.
• Το BBC αρχικά αρνήθηκε να παίζει το τραγούδι , θεωρώντας το προσβλητικό για τους ανθρώπους που τραυλίζουν. Όταν όμως έγινε μεγάλη επιτυχία, αναθεώρησε
• Το τραγούδι περιέχει ένα από τα πρώτα σόλο μπάσου στην ιστορία της ροκ.
• Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης ο μπασίστας, John Entwistle,έσπαγε συνέχεια τις χορδές του μπάσου, σε σημείο που όταν τέλειωσαν οι χορδές για το συγκεκριμένο μπάσο που είχε, το αντικατέστησε με ένα καινούργιο.
• Στις ζωντανές εκτελέσεις το τραγούδι συνοδευόταν από το σπάσιμο της κιθάρας του Townshend.
• Τον Σεπτέμβρη του 1967 , σε ζωντανή εμφάνιση στο σόου "The Smothers Brothers Comedy Hour, ο ντράμερ του συγκροτήματος, Keith Moon, προγραμμάτισε να ανατινάξει με μπαρούτι τα ντραμς του μετά το τέλος του τραγουδιού, χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Αποτέλεσμα : ο ίδιος να κάψει τα μαλλιά του και να χάσει μόνιμα την ακοή του από το ένα αυτί ο  Pete Townshend.

"All that she wants" is regae rock and funk

Το  "All that she wants"  κυκλοφόρησε το 1992 από το σουηδικό συγκρότημα Ace of Base. Μουσικά ανήκει στη κατηγορία Eurodance, είδος που ήταν πολύ δημοφιλές στο τέλος της δεκαετίας του 80 και στις αρχές του 90. Το τραγούδι σημείωσε μεγάλη επιτυχία σε Ευρώπη, Αυστραλία και το single έγινε πλατινένιο στην Αμερική.

Είναι ένα πολυδιασκευασμένο τραγούδι, αλλά η διασκευή που προτείνουμε σήμερα από τους Rockyard, από το Τορόντο του Καναδά, έχει πραγματικά τα πάντα. Αλλάζει το ύφος και το στυλ του τραγουδιού, μόνο τα λόγια και η εισαγωγή στο θυμίζουν, αλλά δεν έχει σημασία που δεν ανταποκρίνεται στο αρχικό τραγούδι, είναι μια πρωτότυπη διασκευή, με δυναμικό ρυθμό , συνδυάζει πολλά μουσικά ήδη και πάνω απ' όλα η μπάντα δείχνει να γουστάρει πολύ που το διασκευάζει.

Και το αρχικό τραγούδι για όσους έχουν καιρό να το ακούσουν (νομίζω ότι οι περισσότεροι το έχετε ακούσει έστω και μία φορά).

Always on the run: Slash meets Kravitz

To "Always on the run" αποτελεί μια σημαντική μουσική συνεργασία, όπου δυο από τους πιο διάσημους και καταξιωμένους μουσικούς της ροκ συναντούνται : ο Slash γράφει παίζει τη κιθάρα του, όπως μόνο αυτός μπορεί,  και ο Lenny Kravitz τραγουδά. Οι δύο μουσικοί, που ήταν συμμαθητές στο γυμνάσιο Beverly Hills High Scool και η φιλία τους κρατάει χρόνια, ενώνουν τα μουσικά τους ταλέντα : το αποτέλεσμα είναι ρυθμός funky συνδυασμένος με hard rock, σόλο κιθάρα που σε καθηλώνει και δυναμικά φωνητικά. Ενα τραγούδι που δύσκολα μπορείς να  μην ακούσεις στο τέρμα

song info:

• Το "Always on the run κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1991 , στο άλμπουμ του Lenny Kravitz "Mama Said"  και ήταν και το πρώτο single του άλμπουμ.
• Ο Slash αρχικά έγραψε το τραγούδι για τους Guns n Roses, αλλά επειδή ο τότε drummer του συγκροτήματος , Steven Adler, αδυνατούσε να παίξει (λόγω προβλημάτων από εξάρτηση στην ηρωίνη, λόγος για τον οποίο απολύθηκε!) ώστε να το συμπεριλάβουν σε στούντιο άλμπουμ τους, αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει για τη συνεργασία του με τον Kravitz.
• Το τραγούδι έπαιξαν ζωντανά οι Guns n Roses με τον Kravitz στην κιθάρα και τα φωνητικά, όταν αυτός ανέβηκε ως "guest" στη σκηνή, σε συναυλία τους στο Παρίσι, το 1992.

Grunge : Ο ηχος του Seattle

      Είτε δεν είσαι οπαδός της ροκ είτε επιμένεις πως δεν έχεις ιδέα τι είναι η Grunge και "δεν ακούς εσύ αυτά τα πράγματα", το άρθρο αυτό θα σε διαψεύσει και θα σου αποδείξει ότι είναι ένας από τους πιο γνώριμους ήχους της ροκ, και πως σίγουρα έχεις "χτυπηθεί" με ένα τουλάχιστον τραγούδι που ανήκει σε αυτό το είδος. Αναφορικά Nirvana, Pearl Jam, Alice in Chains και Soundgarden είναι μερικά από τα συγκροτήματα που ανέδειξε αυτό το μουσικό είδος, ή για να είμαστε πιο σωστοί, που ανέδειξαν την Grunge. 

 1.Ιστορία 

 H Grunge είναι είδος της εναλλακτικής ροκ το οποίο αναπτύχθηκε στα μέσα του 1980 στην πολιτεία της Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, και κυρίως στο Σιάτλ. Το Σιατλ ήταν πάντα μουσικά απομονωμένο από την υπόλοιπη μουσική βιομηχανία και τάση και έτσι το νέο είδος της ροκ που αναπτύχθηκε παρέμεινε ανέπαφο από τις επιρροές των ΜΜΕ και της εμπορικής μουσικής.

• Χαρακτηριστικά της είναι οι παραμορφωμένοι ήχοι της ηλεκτρικής κιθάρας, τα δυνατά σόλο και τα βαριά ντραμς.
• Οι επιρροές έρχονται από πανκ, heavy metal και indie rock. 
• Οι στίχοι είτε είναι γεμάτοι θλίψη, είτε εκφράζουν κοινωνικά προβλήματα, είτε είναι ορισμένες φορές απαθείς και... ακατανόητοι. 
• Η θεματολογία των τραγουδιών μπορεί να επιρεάζεται από την πανκ άλλά ο ρυθμός είναι σαφώς πιο αργός και πιο δυναμικός. 
• Σκοπός των συγκροτημάτων ήταν να "ροκάρουν" και όχι να ψυχαγωγήσουν ή να εμπορευματοποιηθούν γιαυτό και οι καλλιτέχνες δεν ενδιαφέρονται για το ντύσιμό τους, την εξωτερική τους εμφάνιση και το στυλ τους. 
• Η Grunge φτάνει στο απόγειό της στις αρχές της δεκαετίας του 90 και γίνεται το πιο δημοφιλές είδος ροκ της εποχής. Κάτι τέτοιο , όμως, δεν άρεσε στα περισσότερα συγκροτήματα, αφού ο σκοπός τους ήταν μη εμπορικός, με αποτέλεσμα τα περισσότερα από αυτά να διαλυθούν αρκετά σύντομα

 2. (Ενδεικτικά) Συγκροτήματα 

Ο κατάλογος με τα συγκροτήματα είναι μακρύς και  ο ήχος τους χαρακτηριστικός και κοινός, είτε αυτά δημιουργήθηκαν στην γενέτειρα του Grunge, το Σιαλτ, είτε στην υπόλοιπη Αμερική. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα συγκροτήματα που έκαναν διάσημη και δημοφιλή την Grunge, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα που παραλείπουμε δεν ήταν άξιοι ακόλουθοι του είδους.

Alice in Chains (1987-2002,  2005- σήμερα)

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 έγιναν μια από τις πιο επιτυχημένες μπάντες της εποχής. Το 2002, και ενώ βρίσκονταν σε παύση, πεθαίνει ο τραγουδιστής τους, Layne Staley, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές και μορφές της ροκ μουσικής. H πορεία τους συνεχίζεται επιτυχημένα μέχρι και σήμερα με νέο τραγουδιστή.

Alice in chains- "Would"

Mad Season (1994-1996)

Σούπεργκρουπ (γκρουπ που τα μέλη του είναι ήδη γνωστά από άλλες μπάντες), ιδρύθηκε το 1994 στο Σιάτλ και μέλη του προέρχονταν από τους Alice in chain, Pearljam και Screaming Trees. Κυκλοφόρησαν μόνο ένα άλμπουμ, το "Above"

Mad season- "River of deceit

Nirvana (1987–1994)

Από τους πρωτοπόρους της Grunge και ένα από τα πιο γνωστά, επιτυχημένα και πλέον αναγνωρίσιμα συγκροτήματα. Επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά με τα τραγούδια τους και συνεχίζουν ακόμα. Διαλύονται το 1994 με τον θάνατο του Curt Cobain.

Nirvana- "Come as you are"

Pearl Jam (1990 - σήμερα)

Το συγκρότημα ιδρύθηκε στο Seattle και έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό με τη κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ, "Ten", το 1991. Μια από τις κύριες μπάντες της Grunge, κατηγορήθηκε πως ήταν εμπορικοί και πως ακολούθησαν την έκρηξη του alternative rock. Παρ' όλ' αυτά, τα μέλη της  κατά τη διάρκεια της καριέρας τους αρνήθηκαν συχνά να εξασκήσουν γνωστές πρακτικές μάρκετινγκ, αρνούμενοι, για παράδειγμα, πολλές φορές  να γυρίσουν βίντεο κλιπ .

Pearl Jam - "Alive"

Soundgarden

Ιδρύθηκαν το 1984 στο Seattle και ήταν το  συγκρότημα της grunge που έβγαλε άλμπουμ με μεγάλη δισκογραφική εταιρεία, το 1988, αλλα έγιναν γνωστοί στις αρχές του '90 με την εξάπλωση της Grunge. Διαλύονται το 1997, έπειτα από εσωτερικές διαμάχες για την δημιουργική τους πορεία, αλλά ενώθηκαν και πάλι το 2010.

Soundgarden - "Black hole sun"

3. Post-Grunge - Η Grunge σήμερα


"Παιδί" της grunge, με την ίδια αισθητική, αλλά με διαφορετική "ιδεολογία, αφού ακολούθησε εμπορικούς δρόμους. Ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 90, λίγα χρόνια μετά το ξέσπασμα της grunge.

Στα μέσα της δεκαετίας του 90 πολλά από τα πρωτοπόρα συγκροτήματα της grunge είχαν αρχίσει να φθίνουν, όπως οι Alice in Chains, λόγω των εξαρτήσεων του τραγουδιστή τους, Lean Staley, από ναρκωτικές ουσίες, οι Pearl Jam , λόγω δυσκολιών στις περιοδείες τους και οι Nirvana, που διαλύονται με τον θάνατο του Cobain. Ήδη ο Cobain έιχε φωτογραφηθεί το 1994, λίγο πριν τον θάνατό του, φορώντας ένα t-shirt που έγραφε "grunge is dead", γεγονός που αποτέλεσε αφορμή συζητήσεων γύρω από το είδος της grunge και της μελλοντικής του πορείας.

Βλέποντας τη "δύση" των πρωτοπόρων συγκροτημάτων τη grunge οι δισκογραφικές άρχισαν να υπογράφουν συμβόλαια με μπάντες που μιμούνταν το είδος μουσικά, αλλά ήταν διατεθειμένες να κάνουν εμπορικές "θυσίες", και ο όρος Post-grunge έκανε την εμφάνισή του.

Μετά τη διάλυση των Nirvana, ο drummer τους, David Grohl, σε ρόλο τραγουδιστή και κιθαρίστα ίδρυσε τους Foo Fighters, συγκρότημα που ανήκει στη Post-Grunge. Από το 1994 μέχρι και σήμερα έχουν μία πάρα πολύ επιτυχημένη εμπορική καριέρα και έχουν κυριολεκτικά σαρώσει τα διάφορα μουσικά βραβεία , μεταξύ των οποίων κατέχουν και 11 Grammys!!

Foo Fighters - "Pretender"

Άλλα γνωστά και επιτυχημένα συγκροτήματα της Post-Grunge είναι οι Bush, οι Creed, οι NickelBack και οι 3 Doors Down. Αν και στην Post-Grunge κυριαρχούν οι αντρικές μπάντες, το άλμπουμ "Jagged Little Pill" της Alanis Morissette , που χαρακτηρίστηκε ως  Post-Grunge , σημείωσε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.

Alanis Morissette - "You Oughta Know"

4.  If you wanna be Grunge...

Η Grunge εκτός από τη μουσική, έγινε δημοφιλής και σαν τρόπος ζωής. Να τι πρέπει να ακολουθήσει κάποιος που θέλει να γίνει Grunge.

• Ατημέλητο λουκ και μαλλιά, άνετα και πρακτικά ρούχα εκτός μόδας.
• Απαραίτητα ρούχα τα : φαρδιά πουλόβερ, δερμάτινα μπουφάν, φαρδιά t-shirts με στάμπες κυρίως από συγκροτήματα, μακριές βερμούδες για τους άντρες και τα κολλαν και οι κοντές φούστες για τις γυναίκες, αρβύλες και all star για υποδήματα και μακριές κάλτσες!
• Πάλη με την επικρατούσα τάση με το να ξεχωρίζει.
• Αδιαφορία για το πώς θα αναγνωριστεί και πώς θα γίνει επιτυχημένος, αφού αυτοί είναι ρηχοί τρόποι για να επιβεβαιώσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς καλύτερα.
• Και τέλος, φυσικά να ακούει ποοοοοοολύ Grunge και να εμπνέεται από αυτή καθημερινά.

Διπλή διασκευή : "In a manner of speaking"

Το 1985 οι Tuxedomoon, αμερικάνικο post-punk συγκρότημα με επιρροές ηλεκτρονικής μουσικής που ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Holly Wars" που περιέχει το τραγούδι "In a manner of speaking". To group ήταν δημοφιλές στην Ευρώπη και διαβάζουμε στο wikipedia πως όταν έπαιξαν Live στην Αθήνα για πρώτη φορά στο θέατρο Παλάς, και οι δύο συναυλίες τους (το ίδιο βράδυ) ήταν sold out. Ακολουθούν δύο γνωστές και αξιόλογες διασκευές του τραγουδιού, με την πρώτη σίγουρα πιο γνωστή , ίσως, και από το original κομμάτι, ειδικά στο κοινό που δεν είχε έρθει σε επαφή με τη μουσική της δεκαετίας του 80.

Η διασκευή των Nouvelle Vague βρίσκεται στο πρώτο τους άλμπουμ, που τιτλοφορείται με το όνομα του γκρουπ, και κυκλοφόρησε το 2004. Το άλμπουμ περιέχει 13 διασκευές new wave καλλιτεχνών, όπως των Depeche Mode, Joy Division, Cure και Clash. Λέγεται πως οι τραγουδίστριες των διασκευών σε αυτό το άλμπουμ τραγούδησαν κομμάτια που δεν είχαν ακούσει ποτέ στην original μορφή τους , ώστε να μην επηρεαστεί η ερμηνεία τους και η αυθεντικότητά τους. 

Παρόλο που o ρυθμός της διασκευής των Nouvelle Vague είναι σε ρυθμό bossa nova, το κομμάτι , λόγω της ερμηνείας της Camille Delmais και της απλής ενορχήστρωσης, μεταφέρει την "θλίψη" του αυθεντικού και υποστηρίζει το ύφος του.

Πιο πιστή στο αυθεντικό τραγούδι και με πολύ ωραία φωνητικά είναι η διασκευή του Martin Gore  (δεύτερη φωνή και βασικός συνθέτης και στιχουργός των Depeche Mode). Βρίσκεται στο πρώτο του solo άλμπουμ,"Counterfeit",  με 6 διασκευές  (το όνομα του δίσκου που μεταφράζεται σε "Πλαστός"), που κυκλοφόρησε το 1989. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στη Γαλλία και στη Γερμανία ως single.

Τέλος, η πρώτη εκτέλεση του "In a manner of speaking" από τους TuxedoMoon, για όσους έχουν καιρό να την ακούσουν, ή για όσους δεν τη έχουν ακούσει ποτέ:

I want it all.. and I want it now

Τα θέλουν όλα οι Queen, και τα θέλουν και τώρα...Ο τίτλος παραπέμπει σε άπληστο και αχόρταγο άτομο. Παρ' όλ' αυτά, το τραγούδι δεν διατάσσει, μιλάει για μια καλύτερη ζωή και παροτρύνει τους νέους να ψάξουν και να δράσουν για ένα καλύτερο μέλλον. Οι Queen θέλουν απλά ό,τι τους ανήκει και το διεκδικούν :

"...Just give me what I know is mine,

 People do you hear me, just give me the sign, 

It ain't much I'm asking, if you want the truth 

Here's to the future for the dreams of youth

 I want it all, I want it all, I want it all, and I want it now"!!

Τραγούδι παντός καιρού και εποχής και δίνει το σύνθημα για  να απαιτήσουμε ο,τι μας ανήκει με τον απόλυτο τρόπο που προτείνει το ρεφρέν.

song facts

• Το τραγούδι "I want it all" κυκλοφόρησε το στις 2 Μαΐου του 1989 στο στούντιο άλμπουμ των Queen "Miracle". Ήταν το πρώτο single του άλμπουμ και έφτασε στην τρίτη θέση των charts σε Αμερική και Αγγλία.
• Γράφτηκε από τον κιθαρίστα και δεύτερη φωνή του συγκροτήματος Brian May. Παρόλο, όμως,  που ο May είχε ολοκληρώσει σχεδόν το τραγούδι όταν μπήκαν στο στούνιο για ηχογράφηση, όπως ο ίδιος είπε στο σχολιασμό του DVD  "Greatest Video Hits 2" που κυκλοφόρησε το 2003, κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας τους αποφάσισαν να μοιραστούν όλοι τα εύσημα.
• Ο May είπε πως το rif του τραγουδιού του είχε κολλήσει στο μυαλό για μήνες πριν γράψει το τραγούδι.
• Η φράση "I want it all and I want it now" , που προοριζόταν αρχικά για τίτλος του τραγουδιού, ήταν η αγαπημένη φράση ενός πολύ φιλόδοξου κοριτσιού που γνώριζε ο May, της Anita Dobson, που αργότερα έγινε η δεύτερη γυναίκα του.
• Επειδή το τραγούδι μιλάει για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων χρησιμοποιήθηκε ως σύνθημα εναντίας στο απαρτχάιντ στην Νότιο Αφρική,  σε διαδηλώσεις για τα δικαιώματα των gay και έγινε ύμνος των νέων αφροαμερικανών.
• Παρόλο που το τραγούδι είναι γραμμένο για να τραγουδάει το κοινό, επειδή το ρεφρέν του μοιάζει με ύμνο, το συγκρότημα δεν κατάφερε να το παίξει ποτέ σε συναυλία, αφού ο τραγουδιστής τους, Freddie Mercury, πέθανε τον Νοέμβριο του 1991 ,πάσχοντας από AIDS, και η τελευταία τους Live εμφάνιση ήταν το 1986. Πρώτη φορά παίχτηκε ζωντανά το 1992 σε συναυλία στη μνήμη του Mercury από τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, με τον Roger Daltrey στα φωνητικά.
• Υπάρχουν 2 εκδόσεις του τραγουδιού : μία με κανονική διάρκεια για το άλμπουμ και μία πιο σύντομη που χρησιμοποιήθηκε στο βίντεο κλιπ και στο άλμπουμ Greatest Hits II. Η δεύτερη έκδοση ξεκινάει αμέσως με τα μέλη του συγκροτήματος να τραγουδάνε  το ρεφρέν ακαπέλα ενώ η έκδοση του άλμπουμ ξεκινάει με ηλεκτρική κιθάρα. Επίσης είναι διαφορετικό και το σόλο της κιθάρας μεταξύ των δύο εκδόσεων, όπως και τα φωνητικά του Mercury.
• Στο DVD  "Greatest Video Hits 2" ο May και ο drummer του συγκροτήματος, Roger Taylor,  θυμούνται πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του βίντεο κλιπ η κατάσταση της υγείας του Freddie Mercury ήταν ήδη πολύ άσχημη και πως είναι αξιοσημείωτο πως παρόλο που ο Mercury  τραγουδούσε με όλη την ενέργεια που του είχε απομείνει, δεν φαίνεται στο βίντεο η εξασθένησή του.

 

Communication or ...nervous Breakdown?

Δεν ξέρω ποιο από τα δύο έρχεται πρώτo και ποιο είναι πιο επώδυνο, αλλά ο εμπνευστής των στίχων του "Communication Breakdown", όπως μας ενημερώνει στο ρεφρέν , τα παθαίνει και τα δύο εξαιτίας του κοριτσιού που δεν μπορεί να έχει. Αν αντικαταστήσετε το "κορίτσι" με κάτι άλλο που σας προκαλεί άγχος και σκεφτείτε και τον επαναστατικό του ήχο, ίσως το τραγούδι να γίνει πιο αντιπροσωπευτικό και  επίκαιρο απ'ότι νομίζετε.

Το Communication Breakdown βρίσκεται στον πρώτο δίσκο του Θρυλικού συγκροτήματος Led Zeppelin που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1969, με τίτλο  "Led Zeppelin," και είναι το 7o τραγούδι.  Κυκλοφόρησε στη επίσης στη δεύτερη πλευρά του single "Good times bad times" . Δημιουργοί του τραγουδιού είναι ο κιθαρίστας του συγκροτήματος, Jimmy Page, o μπασίστας/πληκτράς John Paul Jones και ο drummer John Bonham.O ήχος του τραγουδιού , όπως και των "Good times bad times" και "Dazed and confused" ήταν ασυνήθιστα άγριος για τα τέλη της δεκαετίας του '60.

Η εισαγωγή του τραγουδιού είναι από τους πιο γνωστούς ήχους της clasic rock μουσικής και αν επιμένετε πως δε σας θυμίζει τίποτα , τότε κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε πολεμικές/στρατιωτικές σκηνές, αστυνομία που κυνηγά παρανόμους, πορείες και επαναστάσεις. Το τραγούδι , λοιπόν, για πολλές δεκαετίες συνδέθηκε με τα καταπιεσμένα και επαναστατικά νιάτα και χρησιμοποιήθηκε συχνά για την μουσική κάλυψη ρεπορτάζ, ντοκιμαντέρ κλπ με επαναστατικές σκηνές. 

song facts

• To "Communication Breakdown" και το "Heartbreaker" είναι τα μόνα τραγούδια που η μπάντα έπαιζε κάθε χρόνο live. Συνήθως άνοιγαν με αυτό τις συναυλίες τους ή περίμεναν μέχρι το encore για να το παίξουν.
• Το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα λίγα στα οποία ο Jimmy Page κάνει φωνητικά.
• Ο Page εφάρμοσε συγκεκριμένη τεχνική, την οποία εξηγεί στο περιοδικό Guitar Player το 1977, ώστε η κιθάρα του να ακουστεί σαν "guitar in a shoebox".
• To 1997 κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Led Zeppelin BBC Sesions" , το οποίο περιέχει το τραγούδι σε τρεις διαφορετικές live εκτελέσεις από τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους.

Η εκτέλεση του άλμπουμ, χωρίς βίντεο: